Στον Άρη

Πήρε ο ουρανός φωτιά
Κι η γη μαργαριτάρι
Ασφόδελοι κρατούν ψηλά
Της νύχτας το φεγγάρι

Κι εσύ αητέ μου ανίκητε
Π’ αλάργα ταξιδεύεις
Περνάς βουνά, περνάς ριζά
Και κάστρα διαφεντεύεις

Κάνεις την ψείρα συντροφιά
Την πέτρα προσκεφάλι
Την κάπα κάνεις σκέπασμα
Στο κρύο και στ’ αγιάζι

Τ’ ακροθαλάσσια που πατάς
Τα γητεμένα λόγια
Όλα όσα σε πρόδωσαν
Στα μαρμαρένια αλώνια

Κι από τα πλάτια τ’ ουρανού
Στου δειλινού το θάμπος
Πικρό κελάηδημα βαθύ
Η ύστατή σου η πνοή
Αδούλωτη αντάρτικη ψυχή!

    Ευαγγελία Κούρτη