Τα χρόνια του τα δύσκολα δεν τα εξαργύρωσε

Τα χρόνια του τα δύσκολα

δεν τα εξαργύρωσε

I

Δεν ζήτησε τίποτα
ούτε ανταλλάγματα
ούτε γη
ούτε θάλασσα
Δεν ζήτησε δάφνες
για τους αγώνες του
τη σκληρή εξορία του
Μονάχα ένα ξύλινο γραφείο
με σκαλισμένο στην πρόσοψη
τ’ όραμα, το δύσκολο αλλά ωραίο
αυτό που για λίγο του ξέφυγε
Μονάχα ν’ αγγίξει
τον σφυγμό του νέου, στο χέρι
να νιώσει τη συνέχεια
ως το μεδούλι του
Δεν ήθελε τίποτ’ άλλο
ως την ύστατην ώρα.

II

“Αν γινόμουν πάλι νέος
τον ίδιον ακριβώς δρόμο
την ίδια πορεία θ’ ακολουθούσα”
έλεγε και ξανά έλεγε
Ένα περιστέρι τότε
ένα κατάλευκο περιστέρι
κούρνιαζε στον ώμο του.

ΙII

Καθώς κοιτούσε τη φωτιά
που την άναψε για να ζεσταθεί
Γενάρη μήνα
για τον νέο χρόνο μιλούσε
“Οι καινούργιες χρονιές
του άγνωστου η ανατριχίλα
και των αγώνων των λαών
η πολύτιμη σκυτάλη
ακούς φωτιά;”
Κι εκείνη άναβε περισσότερο.

IV

“Ένα γλυκό ερωτικό φιλί
είναι η ελευθερία
Ψωμί να έχεις να τρως
και πάντοτε φωνή
Α, να μην το ξεχάσω
και οι πολλοί να κάνουν καλά
τους λίγους, τους χορτάτους”
Μετά έδωσε
μια κλωτσιά θανατηφόρα
του θανάτου.

Γενάρης 2022

  Στρατής Γαλιάτσος