«Της πατρίδας μου η σημαία…»

Πρωθυπουργός και αρχηγοί του Γ.Ε.Σ.
στην περηφάνια μου ανοίξανε πληγές
Μεγάλους λόγους εκφωνούν με παρρησία
Σπάνιο είδος η εθνική ανεξαρτησία

«Της πατρίδας μου η σημαία
έχει χρώμα γαλανό
και στη μέση χαραγμένο
έναν κάτασπρο σταυρό»

Lockdown, self test και take-away
Κι η γλώσσα η ελληνική να κλαίει
Στη Σούδα αγγλικά μιλούν οι ηγέτες
Τον μπάρμπα – Σαμ παρακαλούν ικέτες

«Κυματίζει με καμάρι
δε φοβάται τον εχθρό
σαν τη θάλασσα είναι γαλάζια
και λευκή σαν τον αφρό»

Σάβανο πάνω απ’ το Αιγαίο  ανοίγει
Και μένα ο κόμπος στο λαιμό με πνίγει
Η αμερικάνικη σημαία στους αιθέρες
Καρφιά τα αστέρια της στις λευτεριάς τις μέρες

«Όταν ξάφνου σέ χαϊδεύει
τ’ αγεράκι τ’ αλαφρό,
μοιάζεις κύμα, που σαλεύει
με χιονόλευκον αφρό».

Αστέρι του Δαυίδ στους γαλάζιους ουρανούς
Και συ ξανά κάνεις, πάλι πως δεν ακούς
Τις οιμωγές παιδιών της Παλαιστίνης
Μες στους λαβυρίνθους των δρόμων της Ειρήνης

«Κι απ’ τα στήθη μου ανεβαίνει
μία χαρούμενη φωνή:
«Να ’σαι πάντα δοξασμένη,
ω Σημαία γαλανή!»

Κι η γαλανόλευκη σημαία στα μπαλκόνια
Φέρνει στο νου της Επανάστασης τα χρόνια
Όμως στα χέρια σου, παιδί της «νέας εποχής»
έγινε σύμβολο μιας νέας κατοχής.

Σ.Ν.