“Βρες τον εαυτό σου/ Κάπου χάθηκε στην πορεία…”

Νύχτα παραλογισμών

Άδεια βράδια
Δίχως σημασία
Γεμάτο το μυαλό
Σκέψεις χωρίς ουσία
Δυνατή η σιωπή
Τον θόρυβο της δεν αντέχω
Περίεργοι άνθρωποι
Με την σιωπή τους παλεύω
Οι λέξεις είναι βαριές
Ασήκωτες για αδύναμα αυτιά
Τις παίρνουν, τις παιδεύουν
Και τις πετάνε στα ρηχά
Η κούραση μεγάλη
Από την αβέβαιη σιγουριά
Τα μυαλά δεν αλλάζουν
Γιατί πηγαίνουν στα τυφλά
Βρες τον εαυτό σου
Κάπου χάθηκε στην πορεία
Γράψε την αρχή
Με άλλη σημασία
Γεμάτα πρωινά
Άνοιξη μυρίζουν
Άδειο το μυαλό
Από σκέψεις που τσακίζουν.

Το καράβι των ονείρων

Ένα παιχνίδι νοσταλγώ
από αυτά που έπαιζα παιδί.
Τον κόσμο έτσι ανακάλυπτα
γιατί χαμογελούσε η ψυχή.
Μα το χαμόγελο αυτό δεν σβήνει,
το κρατάει ζωντανό η φύση.
Ο αέρας που φυσάει τα μαλλιά σου
κι ο ήλιος που σε ταξιδεύει πριν την δύση.
Μου θυμίζουν την ύπαρξη μου.
Καράβι έφτιαξαν με τα όνειρα μου.
Τα νερά του κόσμου με ταξιδεύουν
να με οδηγήσουν στην χαρά μου.
Συντροφιά μου, η ψυχή αυτού του κόσμου
όπως μου έμαθαν τα βιβλία της ζωής.
Μία μελωδία γλυκιά γεύονται τα αυτιά μου,
την θάλασσα που με κρατάει αγκαλιά της.
Και τότε βγαίνει ο βασιλιάς της νύχτας
που έχει μια θέση στης καρδιάς μου την αυλή.
Λαμπερό το φεγγάρι, δυνατά βάζει την μουσική,
κι εγώ χορεύω στης αγάπης την γιορτή.
Ζήτα μου απόψε ό,τι θες.
Ζήτα μου να σε φιλήσω.
Ζήτα μου το χέρι να σου κρατήσω.
Μόνο μη με γυρίσεις στο χθες.
Άσε με τη νύχτα αυτή να ζήσω,
και με το ποτό του έρωτα να μεθύσω.

Κλεοπάτρα 

Εικόνα: Φωτογραφία του Simon Robben