Πες μας κακούργα – Ένα ποίημα για την καθαρίστρια του Βόλου

Πες μας κακούργα

Δεν ντράπηκες να παχαίνεις τα παιδιά σου
με πλαστά ψέματα δικά σου;
Για των άλλων συνανθρώπων τα μικρά
κράταγες πλακάκια στ’ αλήθεια καθαρά;
Και μια γυναίκα ικανή γι’ αυτή τη θέση
άνεργη πως άφησες με τέτοια ζέση;
Άσ’ τα αυτά τα σάπια
και μην μας το παίζεις κάποια!
Είμαστε αμερόληπτοι στο λέμε να το ξέρεις
-αφού δε λάδωσες μπορείς να υποφέρεις.
Το να επικαλεστείς τον άνδρα τον ανάπηρο
δε σβήνει το μελάνι από τον πάπυρο.
Μα ποιός σου είπε να νυμφευθείς
και τέκνα να πας να κάνεις;
Το ξέρεις πως χρήματα παράνομα
τριάντα χρόνια πιάνεις;
Τι πα να πει ορφάνεψες νωρίς
και το σχολειό δεν μπόρεσες να βγάλεις;
Όσοι είναι άνθρωποι καλοί
βρίθουν αξιοπρέπειας μεγάλης.
Τέλος οι δικαιολογίες κατηγορουμένη
στο προεδρείο αμφιβολία καμιά δε μένει!
Κρίνεσαι ένοχη πέρα για πέρα
και κάγκελα θα έχεις για παρέα.
Δεν ήθελες να είσαι σωστή και τίμια
γι’ αυτό τράβα μάθε των Θηβών τα τοπωνύμια.
Σε δέκα χρόνια θα σε εξετάσουμε
κι ίσως τότε από την Έκτη σε περάσουμε.

Άρης Μπαταγιάννης