«Πατησίων και Βερανζέρου γωνία. Αθήνα, 1960-1970»

Η Αθήνα τη δεκαετία 1960-1970 είναι μία πρωτεύουσα των αντιθέσεων, των κοινωνικών διαφοροποιήσεων και των  δομικών μεταβολών, που ολοένα κλυδωνίζουν τη συλλογική ισορροπία. Μία ισορροπία τεχνητά διαμορφωμένη σε ένα παραδοσιακό σύνολο ιεραρχιών και εξωτερικών αναφορών. Μία πρωτεύουσα στους κόλπους τής οποίας θα αναπτυχθούν πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά γεγονότα, αντανάκλαση των αλλαγών που κυοφορούνται στο παρασκήνιο της καθημερινής επιφάνειας. Σε αυτόν τον τόμο διηγημάτων, τα μέλη τού Φιλολογικού Ομίλου, εφαρμόζοντας τις κατευθυντήριες οδηγίες τής τεχνοτροπίας τού δομημένου ρεαλισμού (Α’ επιπέδου τεχνικής), επιχειρούν να αναδείξουν τις πτυχές αυτής της εποχής, τις άγνωστες αιτίες που προκάλεσαν σειρά εξελίξεων, το αθέατο υπόστρωμα των ζητημάτων που άπτονταν των κοινωνικών κατηγοριοποιήσεων. Στόχευσαν στην ουσιαστική επεξήγηση των δεδομένων, όπως αναλύονται στην τεχνική, και επεδίωξαν τη μορφική, υφολογική και αισθητική αναπαράσταση των διαδραματιζόμενων γεγονότων. Η Αθήνα τής δεκαετίας τού εξήντα, μέσα από τον δομημένο ρεαλισμό, αποκτά εκ νέου υπόσταση, όχι ως εξωτερική απεικόνιση μίας πράξης, αλλά ως ανατομία μίας πραγματικότητας.

Ο Φιλολογικός Όμιλος Ελλάδος συγκροτήθηκε με γνώμονα την κατασκευή μίας νέας λογοτεχνικής παράδοσης. Στόχος εξ αρχής υπήρξε η επιστημονική έρευνα και ανανέωση των οπτικών ερμηνείας τής ιστορικής εξέλιξης της εγχώριας λογοτεχνίας, από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα. Η συσσωρευμένη γνώμη τίθεται επί τάπητος στο μικροσκόπιο της αναλυτικής εξήγησης των αιτιών που οδήγησαν στη δημοσίευση και τη συγκρότηση ρευμάτων έκφρασης και σκέψης στον ελλαδικό χώρο. Για να οδηγηθούμε, ωστόσο, σε ένα ορισμένο αποτέλεσμα οφείλουμε εκ των προτέρων να ορίσουμε τη δική μας αφετηρία θέασης των πραγμάτων. Η τελευταία περιλαμβάνεται στα πλαίσια του ρεαλισμού και δη του «δομημένου ρεαλισμού», προέκταση του αντίστοιχου ρεύματος τού 18ου και 19ου αιώνα, υπό την ανανεωτική κατασκευή των σύγχρονων δεδομένων ανάγνωσης τόσο τού λόγου, όσο και τής αισθητικής αυτού. Το εγχείρημα, συνολικά, επιδιώκει, μέσα από την εκδοτική δραστηριότητα, να αναδείξει πτυχές τής πνευματικής παραγωγής, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, στη βάση τής κριτικής αναδόμησης όρων και προϋποθέσεων συγκρότησης του δημόσιου χώρου. Εκδίδει ανά τρίμηνο το «Λογοτεχνικό Δελτίο», φιλολογικό όργανο ποικίλης ύλης. 

Έχει εκδώσει τα κάτωθι συλλογικά έργα: «Μανιφέστο/Δυο σχολές του ρεαλισμού», «Κάποτε στην Ελλάδα. Συλλογικός τόμος ιστορικού διηγήματος 1900-1930», «Εποπτείες: Ανθολογία ποιήσεως», «Στιγμές: Ο ποιητής Τόλης Νικηφόρου 1966-2022», «Βαρδάρης», «Μακρόνησος-Δώδεκα ώρες στον Ήλιο», «Έξι χρόνια αρκετά, δεν θα γίνουνε επτά. Πολυτεχνείο, 1973». και «Σιδηρά βελόνη στην ουρήθρα. ΕΑΤ/ΕΣΑ 1967-1973».