Θέμος Κορνάρος: Αντιπροσωπευτικός λογοτεχνικός εκπρόσωπος του κομμουνιστικού ανθρωπισμού

Ο χαιρετισμός του Μανώλη Συντυχάκη, μέλους της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης και βουλευτή Ηρακλείου του ΚΚΕ, την Παρασκευή 5 Ιούλη 2024, στην πρώτη μέρα του τριήμερου Συνεδρίου που διοργανώθηκε από το Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σίβα Μεσαράς στον Σίβα για τον Θέμο Κορνάρο

«Ο Θέμος Κορνάρος, ήταν ένα πραγματικό υπόδειγμα ανθρωπιάς, αλύγιστου κομμουνιστή, στρατευμένου λογοτέχνη, που αφιέρωσε το έργο του στην αποκάλυψη της εκμετάλλευσης και της αδικίας, που ύμνησε τους αγώνες του λαού μας, που αφιέρωσε το έργο του στο να κρατήσει ζωντανούς στις μνήμες του λαού αυτούς τους αγώνες.

Είναι ο μοναδικός συγγραφέας που του ταιριάζει ο τίτλος του εργάτη – συγγραφέα. Ξεκινά με αυτόν ένα νέο είδος λογοτεχνίας στην Ελλάδα. Το λογοτεχνικό ρεπορτάζ, όπου καταγράφει τις συνθήκες που έζησε ο ίδιος. Όχι ως τουρίστας, αλλά ζώντας και δουλεύοντας ανάμεσα με τους ανθρώπους του μόχθου. Ζυμώθηκε μαζί τους.

21 χρόνια μέσα στη “φωτιά και στο σίδερο”, στις φυλακές και τις εξορίες. Φολέγανδρος, Ακροναυπλία κι από εκεί “Τα χρόνια σου περνάνε από διωγμό σε διωγμό / Από το Χαϊδάρι στα μπουντρούμια του Μεσολογγιού, / Απ’ τη Μακρόνησο στον Αϊ – Στράτη, / Δίπλα στο θάνατο με μια μπουκιά χαμόγελο στο στόμα σου, / Με δυο αστραπές απόφαση στη νύχτα των ματιών σου…”, όπως γράφει ο Γιάννης Ρίτσος για τον Κορνάρο.

Το φλογερό, πρωτοπόρο, πλούσιο σε διδάγματα και βαθιά γνώση της ανθρώπινης ψυχής έργο του είναι οδηγός μάχης για τα δύσκολα της ταξικής πάλης, ένα απόλυτα απαραίτητο πολεμοφόδιο για τις αποσκευές των κοινωνικών αγωνιστών, ειδικά για τις νεότερες γενιές που δυστυχώς δεν τον γνωρίζουν ούτε καν ως όνομα.

Συνταιριάζει αριστοτεχνικά το ανελέητο κατηγορητήριο ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα με τους πιο τρυφερούς τόνους για τα θύματά του και την αξία της ανθρώπινης ζωής, γιατί και τα δύο αυτά αισθήματα αναβλύζουν από την ίδια πηγή, τον νέο, τον κομμουνιστικό ανθρωπισμό, που ο Κορνάρος αποτελεί έναν από τους πιο αντιπροσωπευτικούς λογοτεχνικούς εκπροσώπους του.

Ο Κορνάρος μας δείχνει πως ο άνθρωπος είναι δημιούργημα των κοινωνικών σχέσεων και συνθηκών. Αυτές καθορίζουν τη σκέψη και τη συμπεριφορά του. Μας δείχνει όμως και πώς μπορούμε συνειδητά να παρέμβουμε ακόμη και στις πιο ζοφερές καταστάσεις, βοηθώντας τον να νικήσει τις ταπεινές παρορμήσεις του, να νικήσει την απελπισία, το φόβο, τον πόνο, την παραίτηση, ακόμη και το θάνατο.

Ο ρόλος της Τέχνης δεν είναι απλά να αντανακλά την πραγματικότητα σαν καθρέφτης, ούτε μόνο να την μεγεθύνει, να προβάλλει τα μεγάλα της γεγονότα, αλλά να την αλλάζει, όπως έλεγε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Που σημαίνει ότι η Τέχνη δεν πρέπει να αρκείται στην περιγραφή ή έστω στην ερμηνεία του κόσμου, αλλά να ενδιαφέρεται για την αλλαγή του, όπως και για την αλλαγή της συνείδησης των ανθρώπων γι’ αυτόν.

Ο Θέμος Κορνάρος, αν και πέρασε έγκλειστος τα περισσότερα χρόνια της νιότης και της ωριμότητάς του, αν και αφιέρωσε στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση την προσωπική ζωή και την υγεία του κι έκανε τη μεγαλύτερη θυσία κάθε δημιουργού, αυτή του έργου του, έμεινε όρθιος ως το τέλος.

Για τον λαό μας, για το ΚΚΕ, για κάθε προοδευτικό, εργαζόμενο άνθρωπο, η κληρονομιά του Θέμου Κορνάρου είναι πολύτιμη γι’ αυτό και είναι ζωντανή. Οι ηρωικοί αγώνες των εργατών και όλου του λαού δεν είναι μόνο λαμπρές σελίδες στην Ιστορία, δεν είναι μόνο σελίδες στα βιβλία του Θέμου, είναι παρακαταθήκη για το σήμερα και το αύριο, διδάσκουν και εμπνέουν, δείχνουν το δρόμο και γεμίζουν αισιοδοξία, γιατί αποδεικνύουν ότι ο λαός έχει τη δύναμη να επιβάλει το δίκιο του, να διώξει από το προσκήνιο της Ιστορίας τους εκμεταλλευτές του ιδρώτα του και να πάρει στα χέρια του τον πλούτο που παράγει.

Τα μηνύματα και οι αξίες που εκπέμπει η πένα του Κορνάρου, δεν έχει καμία σχέση με την βρώμα και την δυσωδία που αναβλύζει από τους υπονόμους του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που έχει οδηγήσει τους λαούς στη φτώχεια και την καταπίεση, σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους τώρα στην Ουκρανία, πριν στη ΣΥΡΙΑ, στο ΙΡΑΚ, στο Αφγανιστάν, στη Γιουγκοσλαβία, κ.ά. στην γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού με χιλιάδες δολοφονημένα παιδιά. Ούτε με την αποκρουστική αντιπαράθεση για τις αμύθητες περιουσίες αρχηγών κομμάτων, τα σκανδαλώδη προνόμια, τα δις που ρέουν από τα χρήματα του ελληνικού λαού για τα θηριώδη εξοπλιστικά ΝΑΤΟϊκά προγράμματα, και τις φοροαπαλλαγές μιας χούφτας παράσιτων της κοινωνίας.

Ο Μανώλης Συντυχάκης, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης και βουλευτής Ηρακλείου του ΚΚΕ, παρευρέθηκε επικεφαλής κλιμακίου του Κόμματος και μίλησε στην πρώτη μέρα του τριήμερου Συνεδρίου που διοργανώθηκε από το Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σίβα Μεσαράς στον Σίβα για τον Θέμο Κορνάρο

Το καθήκον των φτωχών και καταφρονεμένων είναι να υπερασπιστούν τον δικό τους κόσμο, τον κόσμο του μεροκάματου και της δουλειάς για να μπορούμε να παλεύουμε για αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα, για μέτρα ασφάλειας στους χώρους δουλειάς και ανθρώπινα ωράρια.

Σήμερα, οι γενιές οι δικές μας και ιδιαίτερα η νέα γενιά, πιάνουμε το νήμα από τους μεγάλους ταξικούς αγώνες του χτες, στο σήμερα, με τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ και τους Μεταλλωρύχους της Χαλκιδικής, που παλεύουν με τα θεριά για δουλειά, ΣΣΕ και μισθούς αξιοπρέπειας, ενάντια στη δουλειά από ήλιο σε ήλιο στην αθλιότητα της σύγχρονης σκλαβιάς, της 13ωρη και 6ήμερη εργασία. Είμαστε με τα μπλόκα της αγροτιάς ενάντια στην ΚΑΠ, με την φοιτητική νεολαία ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, με το λαϊκό και νεολαιίστικο ποτάμι που κατέβηκε στους δρόμους για να βρουν δικαίωση οι 57 νεκροί στο έγκλημα των Τεμπών. Συνεχίζουμε, αταλάντευτα τους αγώνες, μαχητικά “…για όλου του κόσμου το ψωμί το φως και το τραγούδι”, για τη νέα κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για την κοινωνική δικαιοσύνη και είναι ο Σοσιαλισμό.

Ο Κορνάρος, μας αφιέρωσε τη ζωή και το έργο του ως στάση ζωής!

Στο έργο του “Σπιναλόγκα” αναφέρει χαρακτηριστικά : “Τούτο το βιβλίο δεν το χαρίζω. Το πετάω μ’ οργή κατάμουτρα στον άνθρωπο που στέκεται στο… γκρεμό της Ακρόπολης και ορίζει τη Ζωή, με τα λόγια: ‘Βαρέθηκα τη ζωή!…’”».