5 Σοβιετικοί ποιητές

Επιλογή 5 ‘’μικρών’’ ποιημάτων από το βιβλίο ‘’50 Σοβιετικοί ποιητές’’ (απόδ. Αντ. Στεμνής)

ΥΠΗΡΞΑΝ ΠΟΙΗΤΕΣ αρχόντοι και φτωχοί.
Και πειρατές που βούλιαξαν μες στα νερά.
Υπάλληλοι που όλο γράφαν στο χαρτί,
Σε σκοτεινά γραφεία σκύβαν τη νυχτιά.
Κρεμάλα άλλοι πήγανε σαν τον Βιγιόν.
Περούκες, πούδρες, παρελάσεις, σε χορούς.
Φιλούσαν χέρια γυναικεία, γλυκερά,
Στ’ οδόφραγμα πέθαιναν άλλοι ξαφνικά,
Στα χείλη έχοντας το ποίημα συντροφιά.
Τυφλοί στις αγορές. Γενάτοι. Μουσικοί.
Στον Καύκασο σιμώναν από τα στενά.
Μα, ό,τι να ‘τανε ο ποιητής, πιστός
Στον εαυτό του ήταν, μέχρι τα στερνά.

του Γεβγκένι Μιχαΐλοβιτς Βινοκούροφ που γεννήθηκε το 1925 στο Μπριάνσκ. Μέλος του ΚΚΣΕ από το 1952. Μετά τον Πόλεμο σπούδασε στο Λογοτεχνικό Ινστιτούτο ‘’Μαξίμ Γκόρκι’’. Τιμήθηκε με το παράσημο της Κόκκινης Εργατικής Σημαίας και με μετάλλια.

ΑΠ’ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΕΝΑΣ ΝΕΟΛΑΙΟΣ
Και μια μαυρομαλλούσα κoπελιά,
Σαν ήρθ’ ο πόλεμος ο τελευταίος,
Χωρίσαν είκοσι χρονώ παιδιά.

Ασπρομαλλούσα τώρα η κυρά του
Προσμένει στο κατώφλι. Τ’ ακριβό
Ο γιος του ήρωα έχει τ’ όνομά του
Κι είν’ πάνω από είκοσι χρονώ.

του Ρασούλ Γκαμζάτοβιτς Γκαμζάτοφ που γεννήθηκε το 1923 στο χωριό Τσάντα που έχει το όνομα του πατέρα του Γκαμζάτ Τσάντασα, Ποιητή του Λαού του Νταγκεστάν. Μέλος του ΚΚΣΕ από το 1944. Βουλευτής στην 6^η, 7^η και 8^η Σύνοδο του Ανωτάτου Σοβιέτ. Μέλος του Προεδρείου του Ανωτάτου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ στα 1962-66 και της Σοβιετικής Επιτροπής Αλληλεγγύης στις χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Πρόεδρος της Ένωσης Συγγραφέων του Νταγκεστάν από το 1951. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο της ΕΣΣΔ (1952), με μετάλλια και παράσημα, με τον τίτλο Ποιητής του Λαού του Νταγκεστάν (1959) και με το Βραβείο Λένιν (1963).

«ΜΕ ΚΛΑΜΑ» ΛΕΝΕ «ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ»
Μα κλάμα αν ακούσω ξαφνικά,
Ραγίζει τόσο η καρδιά απ’ τον καημό,
Σα να με κλείνουν πένθιμα βουνά.

Η άγρια φρίκη του πολέμου δεν ξεχνώ
Πώς έπνιξε στο αίμα τα παιδιά.
Πώς κλαίει όλ’ η ανθρωπότητα θαρρώ:
Όταν τ’ αυτιά μου ακούν να κλαιν μωρά.

του Καϊσίν Σουβάγεβιτς Κουλίγεφ που γεννήθηκε το 1917 στον Καύκασο. Μέλος του ΚΚΣΕ από το 1944. Βουλευτής του Ανωτάτου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ στην 5^η περίοδο. Πήρε μέρος στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Στα 1935-9 σπούδασε στο Κρατικό Ινστιτούτο Θεατρικής Τέχνης «Α.Β. Λουνατσάσκι». Τιμήθηκε με τρία παράσημα, με μετάλλια, με το Κρατικό Βραβείο της ΣΟΣΔΡ (1966).

ΠΙΣΤΕΥΩ

Το κεφάλι μου
μες στις καυτές παλάμες σου,
το κεφάλι μου
στα ευωδιασμένα γόνατά σου.
Δε θυμάμαι
δεν αναπολώ
ούτε για τ’ άλλο, ούτε γι’ αυτό,
καταλαβαίνω μόνο
του σύμπαντος το νόμο:
στο άπειρο υπάρχουν
πλανητικές εκτάσεις
όπου δεν είναι ούτε έλξη γήινη
ούτε γήινοι στεναγμοί.

του Παρουίρ Ραφαέλοβιτς Σεβάκ (πραγματικό επώνυμο Καζαριάν) που γεννήθηκε το 1924 στην Αρμενία και σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1971. Σπούδασε στη Φιλολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ερεβάν. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο της ΣΣΔ Αρμενίας (1967) με το παράσημο της Κόκκινης Εργατικής Σημαίας και με μετάλλια.

ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΣΚΛΗΡΑ, οι στίχοι δε μας παίρνουν,
Δεν είν’ ανάγκη να μας βιάζει πια κανένας.
Φυτρώνουνε, φυτρώνουνε σωρό οι στίχοι,
Που δε φελάνε ούτε μια φωτιά ν’ ανάψουν.
Αγκάθια, σκλίθρες… Ίσως, αυστηρά τα κρίνω
και άδικα; Αλλά τα όνειρα φυλάμε,
πως κάποιος, κάποιος, σαν το άτομο, τη λέξη
θα σπάσει ξάφνου και τον κόσμο θα ζεστάνει.

του Στεπάν Πετρόβιτς Τσιπάτσεφ που γεννήθηκε το 1889 στο Τσιπατσί. Μέλος του ΚΚΣΕ από το 1919. Γιος αγρότη αποφοίτησε το 1934 από το Λογοτεχνικό Τμήμα του Ινστιτούτου των Κόκκινων Καθηγητών. Τιμήθηκε δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο της ΕΣΣΔ, με το παράσημο Λένιν και με το παράσημο της Φιλίας των Λαών.