Αλέκος Πούλος: “Αντιφεγγίζουμε την Ελπίδα” (είπε μια Σύρια Μάνα)

“Αντιφεγγίζουμε την Ελπίδα”

είπε μια Σύρια Μάνα

Φλόγες κόκκινες σαν αίμα
πυρπολούν το Αιγαίο
και την οργή συνδαυλίζουν του Ανθρώπου
για τους κερδοσκόπους εμπρηστές
που βλέπει να πνίγεται η ζωή
χωρίς φτερά πλέον
για μακρινά πετάγματα στα όνειρα
τώρα που βουλιάζει
στο κρυστάλλινο νερό του πελάγου μας
με το λαμπύρισμα
μιας άλλης ζωής στα μάτια του
το χαμόγελο νεογέννητου παιδιού.

Πλάγιασαν οι ελπίδες
για την κατάχτηση της ζωής
αγκαλιά κρατώντας
το παγωμένο κύμα
κι αφουγκράζονταν το τρίξιμο των πάγων
που διελούσε το ανάστημα του ανθρώπου,
το χαμόγελο του παιδιού
ταξιδεύοντας μες απ’ το μίσος
μες απ’ το κέρδος
για το απελπισμένο ταξίδι
ως την αγριότητα του Βορρά.

Ο πολιτισμός του αδίσταχτου εγκληματία
γέμισε αίμα την μήτρα της μάνας
που ανοιγόκλεινε τα τρομαγμένα μάτια της
για να κρατήσει τ’ όνειρο του παιδιού της
και την άφησαν μόνη στην άγρια ταφή
καθώς αγωνίζονταν να φύγει
απ’ τα κρεματόρια με τις φωτεινές επιγραφές
και τα γεμάτα μίσος πρόσωπα
για έναν δικό της κόσμο
που έμαθε να τον διαβάζει
στ’ αθώα μάτια του παιδιού της
που χάθηκε το φως τους
καθώς κοιτούσε τις ρημαγμένες στέγες
κι αφουγκράζονταν τον ήχο
εγκληματικών τυμπάνων
που έγδερναν τον ήλιο της ζωής τους.

Όμως εγώ
φτύνω τ’ αποτρόπαια τρόπαιά σας
και ζωγραφίζω όνειρα και προσδοκίες
πάνω στων αιώνων τα προγονικά κόκαλα.
Είμαι ακέραιη και τρυφερή ακόμη
φώναξε μια Σύρια μάνα
κι ας διαβαίνω γυμνή
βουνά, ποτάμια, πέλαγα
για να δω το γιό μου αύριο
να λάμπει στα μάτια του μια ζωή
που θα έχει κρεμασμένους και πνιγμένους
τους χειμώνες σαν αδίσταχτε κερδοσκόπε
κι ολόκληρη η ζωή θα τον ανήκει
τρυφερή και χαμογελαστή.

Κανέναν δεν πνίξατε φονιάδες
Εσείς με το μίσος σας
Θα βυθιστείτε μες την ιστορία μας
Σαν ανατριχίλα εγκλήματος.
Εμείς αντιφεγγίζουμε το φως του ήλιου
Μες τα νερά του Αιγαίου
Σαν ζωή πανέμορφη
Χωρίς εσάς πλέον στην ζωή μας. 

Αλέκος Πούλος