Αλέκος Πούλος – Στον Δέκατο Τρίτο Απόστολο

Όχι Βλαδίμηρε!
Έπρεπε να μείνεις στη ζωή
ως τα βαθειά σου γεράματα.
Ίσως κάτι να έσωζες
απ’ το κακό σαράκι
που τρύπωσε
στο κορμί της Επανάστασης.
Δεν σου άξιζε
αυτή η ευκολία
να μας αποχαιρετίσεις για πάντα.
(Σκέψου τι θα έγγραφες για εμάς
αν ζούσες ανάμεσά μας σήμερα)

Είδες!
Αρματώθηκαν τη σφαίρα
που πέταξες στα σκοτάδια
κι ολόισια στην καρδιά
της Επανάστασης την έριξαν,
οι Λευκοί
που ντύθηκαν κακούργες μελέτες
οι γλύφτες
οι χρηματιζόμενοι
οι μαυραγορίτες
όλος ο πανούργος συρφετός
της εποχής σου Βλαδίμηρε.

Έκαναν βήματα προόδου
αυτοί που είχες καταδικάσει
στην πυρά της συνείδησής μας
στην αγχόνη των στίχων σου
και θα έμαθες που φτάσαμε
Επανάσταση και Προλετάριοι.

Όχι
άλλη σφαίρα
δεν θα σ΄ επιτρέψουμε να καταναλώσεις.
Τις μαζεύουμε
για την «Οκτωβριανή νύχτα που θα φυσάει»
γι’ αυτούς που αγόρασαν
τους «λεπτοδείχτες απ’ την Ευρώπη»
στόχο να βάλλουμε.

Γρήγορα αποχαιρέτισες τους Μπολσεβίκους
και δεν πρόλαβαν οι Προλετάριοι
να ζωγραφίσουν τους στίχους σου
στις συνελεύσεις τους αφίσες.
Παράτησες
τα πολύτιμα μολύβια σου
στων «Εφόρων» τα χέρια
πήρες δρόμο
γεμάτον σκόνη και σκιές
και άρπαξαν έρποντας την
Επανάσταση. Αστοί και Κουλάκοι
με κομματικά βιβλιάρια
με σφυρί και δρεπάνι
κι ούτε καλό ταξίδι
δεν μας άφησαν να σ’ ευχηθούμε.

Αχ Βλαδίμηρε!
Σε ξαναθυμηθήκαμε πάλι.
Εσύ όμως δεν έπρεπε
τόσο γρήγορα
για την Αθανασία να τρέξεις.
Οι Προλετάριοι και σήμερα
το ίδιο ζεσταίνουν τους χειμώνες τους
με την φωτιά των στίχων σου.
Εσύ όμως δεν τελείωσες μαζί μας.

Θα είσαι παντοτινά
«οφειλέτης της Οικουμένης»
ως την στιγμή
που «θα ξυπνήσουν οι
κοιμισμένοι» να ξαναγίνουν
άνθρωποι.

Και για να το ξέρεις
εκεί ψηλά που ερωτεύεσαι
πως όσο θα υπάρχει
σ’ εκκρεμότητα η Επανάσταση
οι πανέτοιμοι Προλετάριοι
θ’ απαγγέλουν τους στίχους
σου και συνεχώς θα ενοχλούμε
τον «Δέκατο Τρίτο Απόστολο»

Αλέκος Πούλος