Αλέκος  Πούλος – Στους θαλασσοπνιγμένους Πρόσφυγες

Την θάλασσα που αγαπήσαμε
και πάνω στα κύματά της
με τους αέρηδες συμμάχους
υψώναμε φωτοστέφανα τα όνειρά μας
τον θρίαμβο της νίκης μας να στολίσουν
ήρθαν αυτοί
οι θαμμένοι στην συνείδηση μας
και φονιά σαν αυτούς
θέλουν το πέλαγος να κλαίει
με την δική τους λύσσα
για τους ανθούς που βουλιάζουν.

Με τα κύματα βέλη φονικά
γι’ αυτούς που τρομαγμένοι
περπάτησαν πάνω της
κι έγιναν άγριοι εχθροί τους
με μίσος λυσσασμένοι
οι καταπατητές της ζωής
της θάλασσας, της  γης, των ονείρων τους.

Εμείς που παλέψαμε
τυφώνες εκμετάλλευσης και αδικίας
και στρατιές δολοφόνων στα πέλαγα
αυτούς τους θαλασσοπνιγμένους
της μανιασμένης μπόρας των δολοφόνων
δικούς μας φίλους θα τους κάνουμε
γιατί έχουμε γεμίσει τα στήθη μας
ιδρώτα, αίμα και αγάπη
για τους διωγμένους
απ’ τις χαρές της ζωής
και πάνω στους τάφους τους
σιωπηλοί δεν θα μείνουμε
και το γέλιο
των δικών μας κυμάτων
θα τιμήσουμε
και τους δικούς μας νεκρούς
που ολόιδια τους έπνιγαν
κύματα έκφυλων εκμεταλλευτών.

Θα ξανακάνουμε την θάλασσα μας
ήρεμη και φεγγοβόλα
κάστρο απόρθητο
κι αγέρωχα θα ορκιστούμε
να την διαβαίνουμε
μ’ ενός ένδοξου χθες
μ’ ενός περήφανου σήμερα
μ’ ενός μεγάλου νικηφόρου αγώνα αύριο
χωρίς πνιγμούς
χωρίς δυστυχισμένους
χωρίς κυνηγημένους
πάνω στα τρυφερά της κύματα.

Αλέκος  Πούλος