«…αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο, δεν έχουμε ελπίδα./ Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει/ θα χαθούμε»

«Λες, πολύν καιρό ήλπιζες,
δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις.
Ηλπιζες τι;
Πώς ο αγώνας θα ν’ εύκολος;
Δεν είν’ έτσι.
Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.
Είναι τέτοια που αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο,
δεν έχουμε ελπίδα.
Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει
θα χαθούμε».

Με το ποίημα «Λες» του Μπέρτολτ Μπρεχτ τιμάει την Παγκόσμια Μέρα Κατά των Ναρκωτικών (26 Ιούνη) το Σωματείο Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης.

Στην ανακοίνωσή του το Σωματείο επισημαίνει:

Ακόμα μια Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών μας βρίσκει να δίνουμε την μάχη μας ως άνθρωποι, επαγγελματίες, επιστήμονες μαζί με χιλιάδες άλλους/ες που περνούν τις δικές τους αγωνίες για την ύπαρξή τους και τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αγωνιούμε καθώς χρειάζεται να μιλήσουμε και για εκείνους που δεν έχουν φωνή και αυτό δεν είναι ευχάριστη αποστολή. Κανείς και καμία, δεν θα έπρεπε να χρειάζεται μεσολαβητές και συνηγόρους στην υπόθεση αυτή. Κι όμως, η καθημερινή οπισθοχώρηση στο πεδίο των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η αποστέρηση κοινωνικών διεξόδων, η φτωχοποίηση και αποψίλωση των υπηρεσιών, η απαξίωση των δημόσιων δομών κοινωνικής πολιτικής, μας φέρνει στο σημείο να διατρανώσουμε: «Ως εδώ! Φτάνει!».

Για πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα και περισσότερο, τα Κέντρα Πρόληψης βρίσκονται στην πρώτη γραμμή σε πανελλαδικό επίπεδο, καταλαμβάνουν το δικό τους ειδικό βάρος στην πρόληψη και αντιμετώπιση των εξαρτήσεων. Μεθοδικά, με επιστημονικά τεκμηριωμένα και μετρήσιμα αποτελέσματα, με συνέπεια και διαρκή παρουσία, το έργο μας αναγνωρίζεται από εθνικούς και υπερεθνικούς οργανισμούς. Από την ίδρυσή τους ωστόσο, διάβηκαν τον δικό τους Γολγοθά: Ωμές παρεμβάσεις, εργασιακή ανασφάλεια, μικροπολιτικά παιχνίδια στις πλάτες δομών και εργαζομένων. Παρόλα αυτά έμειναν όρθια, απορρόφησαν τους κραδασμούς -και παρά την τρομερή έλλειψη προσωπικού- δεν έριξαν την ποιότητα των παρεμβάσεών τους, δεν μετακύλησαν το πρόβλημα στους εξυπηρετούμενούς τους.

Οι δομές μας επιτελούν ουσιαστικό έργο όχι μόνο όσον αφορά στην πρόληψη των εξαρτήσεων αλλά και στον τομέα της ψυχοκοινωνικής υγείας, έχουν ρίζες μέσα στις τοπικές κοινότητες, δημιουργούν δίκτυα ανθρώπων, συνάπτουν συνεργασίες, υφαίνοντας με σεβασμό το νήμα των σχέσεων και γνώμονα πάντα το συμφέρον των εξυπηρετουμένων τους. 

Οι παρεμβάσεις πρόληψης στην εκπαιδευτική κοινότητα που βάλλεται πανταχόθεν,  αποτελούν την αιχμή του δόρατος των βιωματικών μας προσεγγίσεων και προγραμμάτων: Πρόληψη της χρήσης, νοηματοδότηση, ενίσχυση των δεξιοτήτων παιδιών και των εφήβων, ψυχοεκπαίδευση, παρεμβάσεις στην κρίση και πολλά άλλα είναι μερικά από τα προγράμματά μας. Αθόρυβα, σταθερά, υπομονετικά, με συνέπεια και επιστημονική κατάρτιση, πολυετή εμπειρία, διαθεματικότητα και πολυσυλλεκτικότητα επιστημονικών προσεγγίσεων, αντιμετωπίζουμε σε επίπεδο τμήματος, τάξης και σχολείου τις πολλαπλές ανάγκες των μαθητών/ιών, χωρίς τυμπανοκρουσίες και κινήσεις εντυπωσιασμού. Είμαστε παρόντες/ούσες στα αιτήματα βοηθείας των εκπαιδευτικών, των γονέων, των μελών της κοινότητας. Όσοι υψηλά ιστάμενοι, ανακάλυψαν όψιμα την έξαρση της σχολικής βίας,  παρακάμπτοντας επιδεικτικά τα Κέντρα Πρόληψης και εστιάζοντας και πάλι στην ατομική ευθύνη, γνωρίζουν ότι εκτελούν κινήσεις εντυπωσιασμού σε κενό αέρος.

Τα Κέντρα Πρόληψης είναι πόρτες ανοιχτές,αυτό το αναγνωρίζουν οι χιλιάδες λήπτες των υπηρεσιών μας, είναι  χώροι όπου μπορούν οι πολίτες να ακουμπήσουν τις ανησυχίες τους, να λάβουν υποστήριξη με επαγγελματισμό, συνέπεια, ενδιαφέρον, χωρίς αναμονή. Το αποδεικνύουν τα μηνύματα υποστήριξης που φτάνουν κατά εκατοντάδες πανελλαδικά από σωματεία, επιστημονικούς φορείς, πολίτες, εκπαιδευτικούς, γονείς, ΜΜΕ και πολιτικά πρόσωπα ανεξαρτήτου χρώματος, στο άκουσμα πως το μέλλον μας είναι αβέβαιο. 

Φέτος, φέρουμε ακόμα ένα δυσανάλογο βάρος στις πλάτες μας. Τα Κέντρα Πρόληψης σβήνονται από τον χάρτη. Με μια κίνηση. Για πάντα. Σχέδια γράφονται και σβήνονται ερήμην μας, παρελκυστικές κινήσεις και…realpolitik, κραυγάζουν ότι δεν χωράμε στο νέο δυστοπικό τοπίο που σχεδιάζουν. «Είμαστε λάθος μες στο κεφάλαιο του λάθους λήμματος». Η εποχή των τεράτων προστάζει φιέστες και παράτες, ο καθένας να βρει τον δρόμος του μονάχος, αρκεί να μην μας ενοχλεί. 

Δεν θα τους κάνουμε την χάρη. Εσείς;