Αγγελική Ραυτοπούλου – Μυριάδες καρδιές

Διαλέγω τους δικούς μου ανθρώπους,
αυτούς διαλέγω,
που θα περιφρουρήσουν το ψωμί,
σαν να ήταν από πάντα χορτάτοι,
αυτούς που θα μοιράσουν τον ήλιο
μέσα απ’ την παλάμη τους τόσο λεύτερα,
σαν να ορίζουν το φως,
αυτούς διαλέγω,
που θα πολεμήσουν τ’ άστρα
να γίνουν κόκκινες πατρίδες,
με μυριάδες καρδιές στον ρυθμό του τύμπανου,
αυτούς που θα πλημμυρίσουν τις θάλασσες
καράβια μ’ ελπίδες,
σαν τους παλιούς καπεταναίους
με τους ουρανούς στις πλάτες,
αυτούς διαλέγω…

Διαλέγω αυτούς που την πόρτα τους
θ’ αφήσουν ανοιχτή στον δρόμο,
σαν να είναι ο δρόμος
μια ολάκερη αγκαλιά γαρούφαλλα,
διαλέγω αυτούς
που στην μασχάλη τους
θα κουβαλούν την δικαιοσύνη,
σαν να είναι ένα κατακόκκινο μαντήλι
στ’ αγνάντι του κόσμου δεμένο…

Διαλέγω τους δικούς μου ανθρώπους,
αυτούς με τις τρύπιες τσέπες
που ρέει από μέσα τους η αγάπη,
σαν το ζεστό  φαΐ π’ άφησε η μάνα
πριν δρασκελίσει το κατώφλι του σύμπαντος…

Διαλέγω τους δικούς μου ανθρώπους,
αυτούς με τα καθάρια μάτια,
που το δάκρυ τους λαμπυρίζει διαμάντια
και πολύτιμους λίθους από την Αφρική,
αυτούς διαλέγω,
που τραγουδούν για μιάν υπόθεση παγκόσμια,
αυτούς που έχουν έναν πονεμένο στίχο
στο εκτελεσμένο τους στέρνο,
σαν να μην πάλιωσε ποτέ ο κόσμος
και σαν εκείνοι
με την ψυχή τους ζυμωμένη μέλλον
να έφεραν το πρώτο κυκλάμινο στο φως…

Διαλέγω την οικογένειά μου,
αυτήν την μεγάλη συμφωνία
με τα φωνήεντα
που διαπρέπουν στο φιλί…
Διαλέγω να ’μαι άνθρωπος,
κομμουνιστής άνθρωπος
ανάμεσα σε συντρόφους…

Δεν θα διψάσω,
δεν θα πεινάσω,
δεν θα πεθάνω,
διαλέγω τους δικούς μου ανθρώπους,
αυτούς στην ανηφοριά
με το ξέσκεπο μέτωπο,
με τον καλπασμό τ’ ονείρου…

Στο τιμημένο μας Κόμμα και στους συντρόφους…

Αγγελική Ραυτοπούλου

Εικόνα: Έργο (λεπτομέρεια) του χαράκτη Τάσσου (Αλεβίζου)