Αγγελική Ραυτοπούλου – Στάσιμο

Παραμυθίες καίγονται,
ορφάνιες ξαποσταίνουν,
ωιμέ, και τάζουν του νεκρού
σάβανο κι αγιοκέρι.

Στ’ αετώματα ψηλά
ουδείς πια συλλογάται,
αντρίκεια, μήτε λεύτερα
ο αητός πετάει
και το κοράκι μαύρη εμμονή
τους φύλακες προσέχει…

Ας έρθει η μάνα, ας διαβεί,
το μάτι οπού ´χει ολόρθο,
σαν λίβας μες στην χαραυγή
να φέρει τα μαντάτα.

Παραμυθίες καίγονται,
ορφάνιες ξαποσταίνουν,
ωιμέ, και τάζουν του νεκρού
σάβανο κι αγιοκέρι.

Πέθανε τούτος ο λαός
και σέρνει του η μνήμη
τα λιόδεντρα και την βροχή
στο διάβα του εχθρού μας.

Φτώχεια γυμνή, φτώχεια πικρή
προκύπτει του ανθρώπου
κι ούτε σταμνί κι ούτε νερό
να πιεί, να μολογήσει..

Αγγελική Ραυτοπούλου