Άγγελος Σικελιανός: “Γιγάντιες σκέψεις” από το Πνευματικό Εμβατήριο

Γιγάντιες σκέψεις,
σαν νέφη πύρινα ή νησιά πορφυρωμένα
σε μυθικόν ηλιοβασίλεμα,
άναβαν στο νου μου,
τι όλη μου καίονταν μονομιά η ζωή
στην έγνοια της καινούργιας Λευτεριάς Σου, Ελλάδα!

Γι’ αυτό δεν είπα:
Τούτο είναι το φως της νεκρικής πυράς μου…
Δαυλός της Ιστορίας Σου, έκραξα, είμαι,

και να, ας καεί σα δάδα το έρμο μου κουφάρι,
καταβολαδα του Εμπυραίου,
με τη δάδα τούτην
ορθός πορεύοντας ώσμε την ύστερη ώρα,
όλες να φέξω τέλος τις γωνιές της Οικουμένης,
ν’ ανοίξω δρόμο στην ψυχή, στο πνεύμα, στο κορμί Σου, Ελλάδα!

Είπα, κι εβάδισα
κρατώντας τ’ αναμμένο μου σηκώτι
στον Καύκασό Σου,
και το κάθε πάτημά μου
ήταν το πρώτο, κ’ ήταν, θάρρευα, το τελευταίο,
τι το γυμνό μου πόδι επάτει μέσα στα αίματά Σου,
τι το γυμνό μου πόδι εσκόνταβε στα πτώματά Σου,
γιατί το σώμα, η όψη μου, όλο μου το πνέμα
καθρεφτίζονταν, σα σε λίμνη, μέσα στα αίματά Σου!

Εκεί, σε τέτοιον άλικο καθρέπτη, Ελλάδα,
καθρέπτη απύθμενο καθρέπτη της αβύσσου
της Λευτεριάς Σου και της δίψας Σου, είδα τον εαυτό μου,
βαρύ από κοκκινόχωμα πηλό πλασμένο,
καινούριο Αδάμ της πιο καινούριας πλάσης
οπού να πλάσουμε για Σένα μέλλει, Ελλάδα!

Γιγάντιες σκέψεις

Άγγελος Σικελιανός

Μίκης Θεοδωράκης – Αντώνης Καλογιάννης

 Πνευματικό Εμβατήριο