Από μακριά

Στο τέλος του ορίζοντα στην άκρη του πελάγου
της ζωής μας θάναι η κιβωτός με τα ονείρατα
εκείνο που σαλεύει φωτεινό πάνω στα κύματα
ίσως πάλι, στη θάλασσα το πέταγμα του γλάρου

Σε βάρκα όμως μέσα κόρη είναι με χρυσά μαλλιά
θλιμμένη πολύ, αλλ’ όμορφη, φεύγει μακριά του
σαν την Ελευθερία τη σκέφτεται να ’ρχεται σιμά του
πλώρη βάζει με τον αγέρα για της Ζάκυνθος τα νερά

Στο καλό των στεναγμών βαρκούλες, γειά σας και σε σας
νεαρά ζευγάρια στου Λύτρα το ρηχό ακρογιάλι
έχοντας την αλμύρα στα χείλη σας, σ’ εποχή άλλη
ακόμα τραγουδάτε “θα ’ρθει μια μέρα μην το ξεχνάς”.

στον Σολωμό
στον Λύτρα
στον Τσιτσάνη

Εικόνα: Έργο του Νικολάου Λύτρα

Στρατής Γαλιάτσος