Αριθμός

Για κάποιους είμαστε αριθμός
Για αυτούς που είναι ψηλά,
Είμαστε αριθμός
8 χιλιάδες νεκροί
4 χιλιάδες νεκρά παιδιά
3 χιλιάδες νεκρές γυναίκες
Και οι δείκτες ανεβαίνουν
Όπως ανεβαίνουν οι μετοχές τους στο χρηματιστήριο
Εδώ στην Παλαιστίνη είμαστε αριθμός

Κάποτε –ακόμα πολύ μικρός–
Άκουσα για πρώτη φορά το θάνατο
Τον μύρισα και τον γεύτηκα
Τον είδα με τα ίδια μου τα μάτια
Εγώ πρόλαβα να κρυφτώ πίσω από τη μάντρα
Αυτός, όχι
Τον έριξαν στο δρόμο
Εκεί του πάτησε μια μαύρη μπότα το κεφάλι
Του κόλλησε το πρόσωπο στην καυτή άσφαλτο
Μία – δυο – τρεις
Του σύνθλιψε το κρανίο με μανία
Ύστερα σκούπισε τη μπότα πάνω στα ρούχα του
Έφτυσε το άψυχο σώμα με μανία
Ο αδερφός μου έγινε αριθμός

Λίγα χρόνια μετά η πόρτα χτύπησε
Η γειτόνισσα μπήκε ουρλιάζοντας στο σπίτι
Μας τα είπε όλα
Απέναντι στις ερπύστριες είχε σταθεί
με μια σφεντόνα
Απέναντι στο άρμα είχε ζυγίσει μια πέτρα
Μία πέτρα στο βάρος της καρδιάς
Μέχρι τα μάτια να ανοιγοκλείσει
του τρύπησαν το θώρακα δύο σφαίρες
Ο πατέρας μου έγινε αριθμός

Χθες η μάνα μου άστραφτε
σα κεραυνός μέσα στο πλήθος
Κράταγε στα χέρια της το ξεσκισμένο μου σώμα
Στην ποδιά της, την ανοιγμένη μου κοιλιά
Χάιδευε το πρόσωπο μου
δίχως να δίνει σημασία στο αίμα που έτρεχε
Έτσι, έγινα και εγώ αριθμός

Σήμερα η κόρη μου διαβάζει
Την τελευταία σελίδα του ημερολογίου μου…
Δεν είμαστε αριθμός
Εδώ στην Παλαιστίνη δεν είμαστε αριθμός
Καθένας από εμάς έβγαλε το πρώτο του κλάμα
Καθένας από εμάς ούρλιαξε για γάλα
Καθένας από εμάς μπουσούλησε
Σηκώθηκε και δάκρυ έβγαλε στην πρώτη πτώση
Καθένας από εμάς όνειρα έβλεπε το βράδυ
και όνειρα τη μέρα έκανε
Καθένας από εμάς…
Καθένας από εμάς…
Κανένας από εμάς δεν είναι αριθμός

Σήμερα η κόρη μου ουρλιάζει:
Τη ρίζα μας την έχουμε βαθιά μέσα στο χώμα
Στην καρδιά αυτού του κόσμου
βουτά με τα αδειανά μας χέρια
Ευθείς τα σηκώνουμε
Με όνειρα ξεχειλισμένα

Κωστής Μπαλτάς

Η πρωτότυπη φωτογραφία με τίτλο “Παλαιστίνη” είναι του φωτογράφου Δημήτρη Βασιλειάδη και δημοσιεύεται με την άδειά του.