Έξοδος

Θα ψάξουμε στους αιώνες
Την κλεισμένη τους Σοφία
Στην επιφάνεια θ’ ανασύρουμε
Θα την υψώσουμε στους ουρανούς
Ο άνθρωπος να λάμψει
Να βρει τόπο να σταθεί του φτωχού το δίκιο
Άντρες και γυναίκες
Όσοι τον έρωτα γεύονται
Ν’ αγαπηθούνε απ’ την αρχή
Όπως η μέλισσα τον ανθό
Το κύμα την άμμο την ξανθιά
Ο θαρραλέος όρκος την αλήθεια
Περπατώντας σε πρωτόγνωρους δρόμους
Το χάραμα
Εκεί που σμίγει το σκοτάδι
Με το πρώτο φως της προσμονής
Ίδιο φως των αιώνων
Θα βγούμε
Με του θνητού την αθάνατη Δύναμη
Τα μελλούμενα να διαβούμε
Και τα βρέφη θα βγουν
Απ’ τις κούνιες τους θα σηκωθούν και τα βρέφη
Ανοίγουν τα μάτια τους και βλέπουν
Όσα δεν μπορούμε να δούμε
Δικά τους τα πόδια
Βαδίζουν μόνα τους
Δίχως βοήθεια καμία
Διαβαίνουν κάμπους και βουνά
Όλες τις πολιτείες
Με τα χέρια τους επιπλέουν
Δίχως βοήθεια καμία
Σε όλες τις φουρτουνιασμένες θάλασσες
Καθώς και τα ποτάμια
Για ν’ αγκυροβολήσουν τέλος
Στον βυθό της ψυχής μας

Κάθε πρωί
Μας υπενθυμίζουν τις δύσκολες Γέννες!

Στρατής Γαλιάτσος

Φωτογραφία: Dimitris Kapantais / SOOC