Γιώργος Ηρακλέους – Εργατικό ατύχημα

Σε βρήκα ξανά μες στη σιωπή,
σκούπισα το βουβό σου δάκρυ,
σε βρήκα με δυο πουλιά απάνω
στα μαλλιά να κλαίνε,
με τις ροδιές τριγύρω και με χειροπέδες
να περνάς την πύλη της φάμπρικας…

Πανάρχαιη η υπομονή σου,
μια φέτα ψωμί, ένα λουλούδι
η αμοιβή σου όλη.
«Μου φτάνει» είπες…
Κοιτούσες το κομμένο χέρι σου
απ’ τη δουλειά σαν ξένο,
σαν κομματιασμένο από άγαλμα
κι όμως, έφταιγαν οι μηχανές,
έγινες το απέραντο πουθενά και το τίποτα,
στο μεσοδιάστημα των μικρών αστεριών…

4/3/2023

Από τη συλλογή: «Αντιθέσεις»