Γιώργος Ηρακλέους: Ερωτήματα στον Μπέρτολτ Μπρεχτ

Ο ποιητής ρωτάει για το προσφυγικό-μεταναστευτικό τον Μπέρτολτ Μπρεχτ που είχε ασχοληθεί με το πρόβλημα. 

Είναι σκοτεινοί πάλι οι καιροί, κύριε Μπρεχτ,
ο ρατσισμός γεννάει ξανά το φασισμό,
και τους δυο γεννάνε η αμάθεια, το μίσος
και ο φόβος για κάθε τι το διαφορετικό.
Το σύστημα δεν κλείνει το νέο κύκλο κρίσης,
οι μέρες της δανεικής μας ευμάρειας τελειώνουν… 

Λένε: «όχι, δεν είμαστε φασίστες, ρατσιστές, εθνικιστές, είμαστε πατριώτες, μα πάνω απ’ όλα άνθρωποι.
Ανοίξαμε τις πόρτες μας,
τους πήραμε σπίτι, τους ψήσαμε ζεστό ψωμί,
θηλάσαμε τα παιδιά τους με της καρδιάς το γάλα.
Τα ασυνόδευτα ορφανά εμείς τα αγκαλιάσαμε,
ενώ ακόμη και η Ευρώπη του πολιτισμού τους έκλεισε τα σύνορα!» 

Λένε «μα, νάτη ξαφνικά η απειλή,
τη νιώσαμε μες το πετσί μας,
μεγάλωσαν και γίναν πιο πολλοί από μας,
η Ελλάδα, η θρησκεία κινδυνεύουν
απ’ όλες τις φυλές Ασίας και Αφρικής.
Οι νέοι νόμοι τους, οι ευρωπαϊκοί,
μας δείχνουνε το δρόμο για τα Σόδομα
με σύμφωνα συμβίωσης και γκέι παρελάσεις
η Ελλάδα κινδυνεύει να χαθεί»… 

Όχι δε θέλω να τ’ ακούω όλα αυτά Μπέρτολτ Μπρεχτ,
ούτε να δω στο μέλλον η ιστορία να γράφει
πως Έλληνες με πρόσφυγες γονιούς,
διωγμένους απ’ τις αμμουδιές του Ομήρου,
τσακίσανε τη νέα προσφυγιά
και πούλησαν για σκλάβους στο παζάρι
άνεργους μετανάστες και πρόσφυγες. 

Σαν φτάνει η ώρα της πορείας, έγραφες κύριε Μπρεχτ,
πολλοί δεν το γνωρίζουν πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους.
Θέλω κι εγώ, όπως κι εσύ
με άχτι και θυμό να το ρωτήσω:
γιατί σωπαίνουνε πάλι οι ποιητές; 

Μάρτιος 2020