Γιώργος Ηρακλέους – Για το τίποτα

Χαίρε, γιατί ξυπνάς πολύ νωρίς το πρωί
και γυρίζεις αργά το απόγευμα, πτώμα!
Ο κόσμος αρχίζει μόνο μια στιγμή
και τελειώνει αμέτρητες φορές…
Ανασαίνω τον χρυσό αγέρα της ψυχής
και μετρώ τη ζωή μισή, ούτε ένα δάκρυ στα μάτια,
μια σκοτεινή μορφή τα στέγνωσε…

Στο γραφείο όλοι κρεμασμένοι από τους υπολογιστές
χτυπούν τα πλήκτρα ρυθμικά, απελπισμένα,
δουλεύουν για το τίποτα,
σχεδόν χωρίς λεφτά και υπομένουν!

Κρίμα, η ζωή υποχώρησε,
μας εξουσιάζουνε οι απρόσωποι και οι νεκροί.
Επαρχιακό ξενοδοχείο η Ελλάδα
με βρώμικα σεντόνια και κατσαρίδες στον νιπτήρα,
δεν μπορεί κανείς ούτε να κοιμηθεί εδώ, μια χώρα γερόντων
με ξυπόλυτα πόδια πάνω στις πέτρες…

Κλείνω τα μάτια,
πικραίνονται βαθιά τα σωθικά μου απ’ τις προφητικές φωνές των οραμάτων,
δεν θέλω πια να ονειρεύομαι…

30/12/2022, από τη συλλογή «Τα λυρικά»