Γιώργος Ηρακλέους: «Η επανάσταση είσαι εσύ»
“Ένα «αμήν» ας ακουστεί,
δεν ημερεύουν οι άνεμοι των εξεγέρσεων για πάντα,
δεν αποταμιεύεται στη λήθη,
παρά την ανίατη αδιαφορία του καιρού,
αργά ή γρήγορα η οξειδωμένη υποταγή…”
Το ποίημα αναφέρεται σε επαναστατικούς εργατικούς αγώνες και στην κορυφαία γυναικεία μορφή του επαναστατικού κινήματος Ρόζα Λούξεμπουργκ, τις προτροπές της και υπενθυμίζει τον μαρτυρικό της θάνατο από τον στρατό της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης το 1919 στο Βερολίνο. Το σώμα της βρέθηκε κομματιασμένο στους υπονόμους της γερμανικής πρωτεύουσας.
«Η επανάσταση είσαι εσύ»
Ένα «αμήν» ας ακουστεί,
δεν ημερεύουν οι άνεμοι των εξεγέρσεων για πάντα,
δεν αποταμιεύεται στη λήθη,
παρά την ανίατη αδιαφορία του καιρού,
αργά ή γρήγορα η οξειδωμένη υποταγή,
η φαγωμένη από το λάδι και το αλάτι του συστήματος,
θα αποκατασταθεί με το μεγάλο ανάθεμα.
Ένα «αμήν» ας ακουστεί σαν ομοβροντία στα εργοστάσια,
που κλέβουν τον ιδρώτα του εργάτη και θησαυρίζει το κεφάλαιο.
Ένα «φτάνει πια» ας αντηχήσει στα σχολεία,
εκεί κηδεύουνε τον λόγο, το έργο και το νόημα
και αναπαράγουν εξαρτήματα μηχανών και δάχτυλα των πλήκτρων.
Κι όμως, ξαφνικά ανοίγεται μπροστά μας κυκλικός χορός
με όλους εκείνους που έφυγαν ντυμένοι στο φως,
φοιτητές και εργάτες τον Μάη του ’68,
όταν τραγούδαγαν «το κράτος είσαι εσύ».
Οι οδηγοί των φορτηγών στο Μπέργκαμο
πιασμένοι χέρι χέρι με τους εργάτες στην Μπαστιά
να φωνάζουνε «δουλειά και όχι δουλεία».
Από κοντά και η κόκκινη Ρόζα κομματιασμένη
να κρατάει στους δρόμους του Βερολίνου το κόκκινο λάβαρο
που απάνω του γράφει «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα»!
Το μέλλον είναι στο χέρι σου.
Η επανάσταση είσαι εσύ,
ήρθε η ώρα να γκρεμίσεις και να χτίσεις,
το σύστημα σε άφησε στους πέντε δρόμους
και με σκοινιά σε δένουνε στο δέντρο του θανάτου τα σκυλιά του!
Ήρθε η ώρα να ζήσεις!
Η επανάσταση είσαι εσύ, είμαι εγώ, είμαστε όλοι!
Γιώργος Ηρακλέους
Από τη συλλογή «Τα εργατικά», 2019
