Γιώργος Ηρακλέους: Η κόκκινη κλωστή

Το ποίημα αναφέρεται στην υποδούλωση της γυναίκας από το σύστημα, στην άχαρη ζωή της μέσα στο σπίτι, στην υπομονή της που έχει εξαντληθεί. Η απελευθέρωσή της είναι υπόθεση πολιτικής πάλης και όχι ψευτοφεμινισμού. Από μικρά παιδιά πρέπει να μαθαίνουμε την αλφαβήτα του αγώνα για μια άλλη ζωή και κοινωνία πραγματικής ελευθερίας. Γ.Η.

Κάθε ξημέρωμα προσκυνάμε τους νεκρούς μας,
τα μεσημέρια αθόρυβα τα βήματά μας,
δε μιλάμε, σιωπή!
Υφαίνουν οι γυναίκες μας και κεντάνε πουλιά και λουλούδια,
με κόκκινη κλωστή του Μάρτη,
κάθε Σαρακοστή υφαίνουν,
κλείνουνε τα μάτια και ονειρεύονται θεούς και δαίμονες.
Μετρούν τις συλλαβές της υπομονής τους,
οι γυναίκες με τα χρωματιστά φουστάνια 
σε όλες τις αποχρώσεις από φως και σκιά.

Η ελευθερία μας χαμογελάει πάντοτε από μακριά,
δύο φλιτζάνια καφέ αχνίζουν στον ασημένιο
δίσκο της μεγάλης αγρύπνιας.
Η ελευθερία, η μόνη ελεύθερη γυναίκα,
μας ψάχνει αγέννητους στο σκοτάδι
και γεννημένους στα αίματα,
μας θέλει με σημαίες και ταμπούρλα στην ανηφόρα της ζωής,
που λέει και ο ποιητής.
Πλησιάζει μόνο τα μικρά παιδιά και τα φωνάζει
να τους πλύνει τα πόδια, τα μαλλιά, το σώμα,
να τα χτενίσει, να δούνε πεντακάθαρα το μέλλον
που πρέπει να χτίσουν 
και ν’ αλλάξουν αυτό που τους φτιάχνουν.

                                  Γιώργος Ηρακλέους

Από τη συλλογή «Ο κύκλος της παρακμής»

Οκτώβριος 2021