Γιώργος Ηρακλέους – Η μεγάλη νοσταλγία
“Για ένα παγωτό χωνάκι, κρέμα, βανίλια ή σοκολάτα, αφήναμε το φτωχό μας χαρτζιλίκι στον πάγκο.
Μετά με τη γλυκιά τη γεύση στο στόμα και
τη χαρά της πρώτης δοκιμής το νιώθαμε
το καλοκαίρι δε θ’ αργούσε.”
«…Με τη λέξη νοσταλγία εννοώ τον πόνο, τις αναμνήσεις και τις επιθυμίες για επιστροφή σε ό,τι όμορφο έζησα και έσβησε. Αυτό μπορεί να είναι ένα σπίτι, ο Ντοστογιέφσκι, τα παιδικά μου χρόνια, ο Καρυωτάκης, οι σύγχρονοι προβληματισμοί της ύπαρξης»
Γ. Η.
Η μεγάλη νοσταλγία
Ήταν η άνοιξη άνοιξη-άνοιξη, εκείνα τα χρόνια.
Φτερούγιζαν χελιδόνια, ανθίζανε τα δέντρα,
μοσχοβολούσε ο άνεμος και η ψυχή από μύρο.
Όλοι οι δρόμοι χωματένιοι, γεμάτοι χρώματα και φως.
Κι όταν ερχόταν ο Ευαγγελισμός τον Μάρτη,
βασίλευε παντού αγάπη και ομορφιά,
μάτια καθαρά, ολόχαρες καρδιές, μεγαλόχαρες μέρες!
Κι εμείς τα παιδιά με λαχτάρα περιμέναμε τα πρώτα παγωτά, που πρώτη φορά κυκλοφορούσαν κάθε 25 του Μάρτη.
Λερώναμε τα πεντακάθαρα σιδερωμένα ρούχα
ή τα κοντά παντελονάκια μας, καθώς περιμέναμε στην ουρά το καροτσάκι του παγωτατζή, που έφτανε στη γειτονιά.
Για ένα παγωτό χωνάκι, κρέμα, βανίλια ή σοκολάτα, αφήναμε το φτωχό μας χαρτζιλίκι στον πάγκο.
Μετά με τη γλυκιά τη γεύση στο στόμα και
τη χαρά της πρώτης δοκιμής το νιώθαμε
το καλοκαίρι δε θ’ αργούσε.
Τα χρόνια χάθηκαν σαν χελιδόνια,
σαν βιαστική ανοιξιάτικη βροχή!
Τώρα τι να λησμονήσει, τι να θυμηθεί;
Τι να χωρέσει η μεγάλη νοσταλγία;
Η μνήμη πονάει βαθιά την ψυχή,
Έτσι που ο χρόνος παραμόρφωσε τα παιδικά αισθήματα και τα τελευταία σχήματα της χαμένης, όπως πάντα και για πάντα αθωότητας…
3/9/2020
Γιώργος Ηρακλέους
