Γιώργος Ηρακλέους – Μιλώ
“…κρατιέμαι στ’ άσπρο χαρτί και το μολύβι μου
δε σε προλαβαίνω ζωή, δε σε προφταίνω…”
Μιλώ με την υπομονή της ρίζας του δέντρου,
με το αγιασμένο νερό των μυστηρίων,
κρατιέμαι στ’ άσπρο χαρτί και το μολύβι μου
δε σε προλαβαίνω ζωή, δε σε προφταίνω…
Μιλώ με τη μοναξιά των κυμάτων,
με τα αέναα σήματα του ανέμου,
για τις χαμένες γενιές
και κείνες που θα ‘ρθουνε.
Αγγίζω τον θυμό των θεών για τον άνθρωπο…
Γύρω μου άνθρωποι πεζοί και άδειοι
χάνονται τις νύχτες,
κρατώντας τις μετέωρες πόλεις στα χέρια.
Τότε, ξεναγώ με χρησμούς το μέλλον,
το βλέπω να έρχεται εραστής της ιστορίας
και της αλλαγής!
Μιλώ με την ελλειπτική τροχιά της φωτιάς,
στο άναμμα ενός σπίρτου
βλέπω την κατακόρυφη νεότητα
να ανεβαίνει ψηλά, πολύ ψηλά!
19/11/2022
Από τη συλλογή: «Τα πράγματα»
