Γιώργος Ηρακλέους – Σήμερα τα Φώτα

Τα Θεοφάνεια υπήρξαν η πιο σημαντική εορτή του Βυζαντίου, δεμένα με την εμφάνιση του τρισυπόστατου Θεού και τον αγιασμό των υδάτων. Όμως, σήμερα κατέχουν τριτεύουσα θέση στο εορταστικό 15νθήμερο, στα τέλη της χρονιάς. Τα περίλαμπρα κάλαντα των Φώτων, ξεχάστηκαν ολότελα και χάνονται άγνωστα πια. Όμως η ήττα του κακού στον κόσμο είναι η μεγαλύτερη επιθυμία των ανθρώπων, όπου γης. Το ποίημα περιγράφει το κακό και προτείνει τον μόνο τρόπο για να ηττηθεί. Το δαιμονικό είναι το σύστημα, αυτό δεν ξορκίζεται, ούτε καθαγιάζεται, μόνο ανατρέπεται! Γ.Η.

Σήμερα τα Φώτα

Πού να ’σαι τώρα κυρ Αλέξανδρε;
Σε ποιον Εσπερινό να συλλαβίζεις
προσευχές από τον Άθω;
Ξημερώνουν τα Θεοφάνεια
και ο χώρος των ανθρώπων άδειασε από αγάπη,
γέμισε δαιμονικά κι εξωτικά των δυνατών
του χρήματος πια δεν χωράει κανένα θαύμα!

Σταματημένη η ζωή μας καλαφατίζει
μια σάπια ψαρόβαρκα για το πουθενά.
Εσύ, που γέρασες και έφυγες με αυτά που πρωταγάπησες, κοίταξε τώρα τον κόσμο σου από κοντά με τα λυπημένα σου μάτια:
φτώχεια, πείνα, πόλεμοι και χιλιάδες ορφανά τριγυρίζουν ασυνόδευτα σε όλη τη γη!
Αδικία, θανατηφόροι λοιμοί μας ξεκληρίζουνε,
η φύση ρίχνει μαύρη φωτιά σαν ερινύα αδυσώπητη, σηκώνονται οι ψυχές για να φωλιάσει μέσα τους το άδικο!

Ξημερώνοντας των Φώτων, ανοίγω την πόρτα
τα πάθη μας δεν έχουν γιατρικό.
Ο λοιμικός καιρός και ο θάνατος σαν τη Φραγκογιαννού τριγυρνάνε παντού!
Δεν φτάνει το νερό του Ιορδάνη
να τ’ αγιάσει όλα αυτά
κανένα αγίασμα δεν μας λυτρώνει!

Εγώ λέω να υψωθεί μαλαματένιο το μαχαίρι
της τιμωρίας στις εξουσίες!
Το ξέρω, θα μου πεις πως αμαρτάνω
και θα μου θυμίσεις πάλι ό,τι έγραψες:
Το ρωμέικο, αυτό ας όψεται.
Δεν έχει τέλος ο πόνος ο ελληνικός!

Σήμερα των Φώτων αγρυπνώ και νηστεύω για όλα τα μαρτύρια του κόσμου…

Ιανουάριος 2021, από τη συλλογή  “Οι δραπέτες”