Γιώργος Ηρακλέους: Στάχτες

Φύλαττε, Κύριε, από πυρός τον λαόν σου, η Ελλάδα υποφέρει…

Παίζουνε δυνατά τα σύννεφα πιάνο,

ο ουρανός κοκκινόμαυρος,

οι μέρες περνούν, η φωτιά επιμένει,

ύστερα έρχεται η στάχτη…

Πίσω απ’ το σπασμένο τζάμι

ένας γέροντας κοιτάζει τις φλόγες,

προσεύχεται για βροχή!

Το δωμάτιο φτωχό και μικρό,

ένα κρεβάτι από μέταλλο,

στα σεντόνια σχήματα από γυμνά, καμένα δέντρα.

Στον τοίχο τρία ράφια,

στο πρώτο ψηλά εικόνες αγίων,

στο δεύτερο το μεσιανό βαλσαμωμένα πουλιά,

στο τρίτο χαμηλά, γυάλινα μπουκαλάκια από φάρμακα.

Μόνο αυτά έμειναν μετά το τέλος

της πύρινης γλώσσας.

Η Ελλάδα ένα μεγάλο βαλσαμωμένο πουλί

και γύρω στάχτες!

Οι Ερινύες της κλιματικής αλλαγής μας κυνηγάνε,

εμπορικές ζώνες αντί δασικές

για νεκροζώντανους με άδειες τσέπες.

6/8/2021

«Ο κύκλος της παρακμής»