Γιώργος Ηρακλέους – Το κοριτσάκι της υπομονής
“Δε χρειάζεται πολύ για να γεμίσει τρέλα ο νους,
ο κόσμος φθείρεται, τελειώνει,
στον ίδιο δρόμο που μισήσαμε,
στο ίδιο λιμάνι που αγαπήσαμε
το λυπημένο καράβι της παντοτινής αναχώρησης…”
Το ποίημά μου -το κοριτσάκι της υπομονής- αναφέρεται στην έλλειψη αγάπης και στο τέλος της ανθρωπιάς…
Το κοριτσάκι της υπομονής
Το κοριτσάκι της συγχώρεσης
κρατάει ένα πλεκτό πανέρι
με μικρές βυζαντινές εικόνες,
φοράει πάνινα παπούτσια και βαδίζει,
τα δειλινά βρίσκει ένα αλειτούργητο
ξωκκλήσι και τις κρεμάει…
Στο άνοιγμα της πόρτας, οι άνθρωποι
πανέτοιμοι να δραπετεύσουν,
τα πράγματα πια είναι μονάχα το όνομά τους,
τίποτα άλλο…
Δε χρειάζεται πολύ για να γεμίσει τρέλα ο νους,
ο κόσμος φθείρεται, τελειώνει,
στον ίδιο δρόμο που μισήσαμε,
στο ίδιο λιμάνι που αγαπήσαμε
το λυπημένο καράβι της παντοτινής αναχώρησης.
Το κοριτσάκι της υπομονής
τώρα κρατάει κλωνάρια ροδιάς,
ξυπόλυτο ψάχνει παντού την αγάπη,
με ματωμένα πόδια.
Μα, αυτό που λέμε “σ’ αγαπώ”
σβήνει και χάνεται ολημερίς,
μαζί του σβήνουμε και εμείς τις νύχτες…
Αν η στεναχώρια μου γεννούσε ανθούς,
θα γέμιζε λουλούδια όλη η γη,
δεν είναι αυτή ζωή που ζούμε,
ούτε και θάνατος,
είναι κάτι ανάμεσά τους…
Γιώργος Ηρακλέους