Γιώργος Ηρακλέους – Το ναυάγιο

Λυχνάρι μη φωτίζεις άλλο φοβισμένα πρόσωπα,
ένα μαύρο μεσοφόρι κρέμεται στον τοίχο,
το φλιτζάνι του καφέ σπασμένο στο τραπέζι
προβλέπει θάνατο, όλοι κλαίνε, κλαίνε φωνάζουν… 

Κάηκαν τα χείλη από τα λόγια
που δεν είπαμε ποτέ,
κανένας μας δεν μιλούσε χρόνια τώρα.
Αν βρεις ένα νεκρό μπροστά στη πόρτα σου,
μπορεί και να αδιαφορήσεις,
τώρα οι πεντακόσιοι νεκροί στο βυθό
σε ταράξανε ως τα τρίσβαθα! 

Ψάχνεις τους υπεύθυνους,
καταδικάζεις τους φονιάδες, φωνάζεις,
μα αύριο, μεθαύριο, το ίδιο θα βλέπεις και πάλι,
ένα σκοτωμένο όνειρο!
Ποτέ σου δεν κατάλαβες πως είμαστε
όλοι μετανάστες στο ίδιο
δουλεμπορικό σαπιοκάραβο… 

Αύριο, θα αγοράσεις ένα πακέτο
τσιγάρα για τη μοναξιά σου
και θα ξεχαστείς.
Τι γρήγορα ξεχνιούνται όλα
και κυλάνε στο καλάθι της ζωής σαν σκουπίδια! 

15/6/2023, από τη συλλογή “Τα μαθητικά τετράδια”