Γράψε, Ποιητή!

Εσύ, Ποιητή, που τόσο αποζητάς
το θαυμασμό των άλλων και τη δόξα…
Εσύ, Ποιητή, που ξενυχτάς
λέξεις να βρεις να μας μαγέψεις…
Εσύ, Ποιητή, που υπέροχα υμνείς
τις ομορφιές της γης και τ’ ουρανού τ’ αστέρια
και του θεού του Έρωτα τα πάθη στιχοπλέκεις…
Τι έχεις να πεις, Μεγάλε Ποιητή,
Στη μάνα, που το παιδί της λιμοκτονεί…
Στον άστεγο, που στην παγωνιά κοιμάται…
Στο προσφυγόπουλο, που του κλέψαν την πατρίδα…
Και σ’ όλους της γης τους κολασμένους;
Γιατί δε γράφεις, Μεγάλε Ποιητή, κι ένα ποίημα,
Που να γίνει σπαθί στα χέρια των σκλάβων…
Να γίνει ρομφαία των φτωχών και των αδικημένων…
Να γίνει κόκκινη σημαία κι εμβατήριο
των προλετάριων όλου του κόσμου;
Αν δεν τολμάς γι’ αυτά να γράψεις ή απαξιείς,
τότε… δεν είσαι Ποιητής!
Διασκεδαστής των Αφεντάδων είσαι!
Ένας αξιολύπητος κλόουν στην Αυλή τους!…
Κι αν, για τη βόλεψή σου,
Το Χρέος σου σ’ αυτόν τον κόσμο
στην εξουσία ξεπουλάς,
Και το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου
με κυνισμό επιλέγεις,
Τότε, Μεγάλε Ποιητή,
είναι πιο έντιμο…
Ν α  σ ω π ά σ ε ι ς  γ ι α  π ά ν τ α !…
Και να θυμάσαι:
Της λευτεριάς και του δίκιου οι νεκροί
τους αγνώμονες δε συγχωρούν!

(Αύγουστος 2018)

Δημήτρης Βαλαής

δάσκαλος – Νάουσα

Σημείωση: Η φωτογραφία είναι του Kevin Frayer από τον Καναδά (τρίτο βραβείο UNICEF 2017).
Πρόσφυγες μουσουλμάνοι Ροχίνγκια από τη Μιανμάρ (παιδιά ζητούν με κλάματα λίγο φαγητό).