Ηλέκτρα Στρατωνίου – Ελάτε ρεεε…

Έχουμε περίσσευμα από παιδιά στο σπίτι,
δυο στην κούνια, τρία στο σχολειό
κι έναν λεβέντη στο στρατό!
– Γυναίκα τώρα πες μου, πως θα τα ζήσουμε;
Κάποιοι ρώτησαν:
– Γιατί τα κάνατε;
-Γιατί μωρέ αγαπούσαμε, πιστεύαμε τη ζωή!
Τώρα, πως θα ζήσουμε;

Μούδιασαν τα χέρια μου,
πάγωσαν τα δάχτυλα μου από την ανεργία!
Μου πρότειναν  σε πλειστηριασμό
να τα βγάλω, τους είπα:
– Οι τιμές πέσανε «κάθισε» η αγορά,
δύσκολο «εμπόρευμα» τα παιδιά
και μένουν στα «αζήτητα»!
-Ελάτε ρε καριόληδες, κάν΄ τε κατάσχεση!…
Δεν σας χρωστώ, μου χρωστάτε…
Όλα πάρτε τα… Πάρτε τα όλα
για να σωθεί η πατρίδα.
Στείλτε να κολλήσουν οι κλητήρες σας
κατασχετήρια… στ’ άνεργα χέρια μου,
στου μωρού την κούνια,
τις σχολικές τσάντες, στου φαντάρου τ’ άρβυλα!
Και στην καρδιά μου… «κατασχετήριο…
γιατί αγαπούσε, πίστευε την ζωή
και ήθελε τίμια να ζήσει κι’ άξια!»
Ελάτε ρεε καριόληδες… κοπιάστε, ελάτε!