«Ήρεμη, ταπεινή βροχή, γεμάτη συχώρεση»

Ένας γέρος σταμάτησε στη γωνιά καθώς πήρε να βρέχει.
Θλιβερός, ετοιμόρροπος γέρος, σα φτιαγμένος από ένα σωρό
τσαλακωμένα χαρτιά
που άρχισαν κιόλας να μουσκεύουν κάτω απ’ τη βροχή,
θε μου, τα χαρτιά λιώνουν – μια ομπρέλα, λοιπόν, ηλίθιοι,
δε βλέπετε,
αυτός ο άνθρωπος θα διαλυθεί. Χαρτιά από παλιά ερωτικά
γράμματα,
λευκώματα, παιδικές επιστολές στο Θεό,
χαρτιά από εξώσεις, κατασχέσεις, δικογραφίες δολοφόνων,
αποδείξεις από πανάρχαια χρέη και ξεθωριασμένα χειρόγραφα λησμονημένων ποιητών.
Και πάντα η βροχή ήρεμη, σιωπηλή,
τυλίγοντας τον κόσμο σ’ ένα γκρίζο, κουρελιασμένο πανί
σαν ένα χέρι που το ‘κοψαν και παν να το θάψουν.
Ήρεμη, ταπεινή βροχή, γεμάτη συχώρεση.

Τάσος Λειβαδίτης

(Ποιήματα 1958-1964). Από το βιβλίο «Υάκινθοι, βιολέτες και ηλιοτρόπια», μια επιλογή ποιημάτων από τον ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΝΤΟ, εκδ. ΚΕΔΡΟΣ 2008