Ισίδωρος Καρδερίνης – Ωδή στον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

Ω θρυλικέ επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα
Του Ροζάριο η δροσερή καρδιά κτυπούσε δυνατά
Εκείνη τη μέρα που το άστρο σου με λαχτάρα
Αναδύθηκε στ’ ουρανού τη γαλάζια αγκαλιά.

Της εύπορής σου οικογένειας το ανθηρό δέντρο
Με ρίζες απ’ την Ισπανία αλλά και την Ιρλανδία
Εσύ ήσουν το μεγαλύτερο απ’ τα πέντε παιδιά
Και τα βλέμματά σου σπινθηροβόλα και φωτεινά.

Όταν ήσουν δυο χρόνων διαγνώσθηκες με άσθμα
Γεγονός που σημάδεψε ανεξίτηλα τη ζωή σου
Εξαιτίας του δεν φοίτησες στο σχολείο κανονικά
Κι αυτό συννέφιαζε την αισιόδοξη οπτική σου.

Ήσουν ένα αγόρι κοινωνικό και συνάμα σοβαρό
Στα εφηβικά σου χρόνια σε κέρδισε η λογοτεχνία
Στην ψυχή σου βλάσταινε ένα λουλούδι τρυφερό
Κι έγραφες ποιήματα με περίσσια ευαισθησία.

Παρότι σε βασάνιζαν κρίσεις άσθματος συχνά
Ασχολήθηκες με τον αθλητισμό και διακρίθηκες
Με το ποδήλατο ανέβαινες στην τραχιά ανηφοριά
Και γύρω σου φτερούγιζαν μελωδικά πουλιά.

Στα φοιτητικά σου χρόνια στην Ιατρική Σχολή
Σ’ άγγιξε πολύ έντονα η κομουνιστική ιδεολογία
Διάβαζες παθιασμένα και με ξεχωριστή προσοχή
Τη μαρξιστική και τη λενινιστική θεωρία.

Συνδέθηκες με παράνομες αριστερές οργανώσεις
Και ταξίδεψες στη Νότια και την Κεντρική Αμερική
Εκεί αντίκρισες τη φτώχεια και την εξαθλίωση
Και δυνάμωσε η θέλησή σου για δράση πολιτική.

Μέσα σου φώλιαζε η διάθεση η αλτρουιστική
Και πρόσφερες τις υπηρεσίες σου αφιλοκερδώς
Του ήλιου σε χάιδευε στοργικά η ματιά η λαμπερή
Ήσουν ένας άνθρωπος πλημμυρισμένος στο φως.

Υπερασπιστής των φτωχών και των αδυνάτων
Ενάντια στην εκμετάλλευση και στην καταπίεση
Που κυριαρχεί στο σύστημα των φραγκάτων
Και κυνικά συνθλίβει ζωές με τρομακτική πίεση.

Είχες περήφανο ανάστημα και δέρμα σταρένιο
Μυική διάπλαση δυνατή και χιούμορ αργεντίνικο
Στα χείλη σου πούρο, στο πρόσωπό σου χαμόγελο
Μα κι ένα όνειρο για τον κόσμο μας μαλαματένιο.

Το πνεύμα σου φλογερό, ατίθασο, επαναστατικό
Και στα στήθη σου η λεβεντιά κι η αντρειοσύνη
Σε κάθε σου βήμα σ’ οδηγούσε το αγνό και το καλό
Κι η αγάπη για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.

Στη Γουατεμάλα γνώρισες την Ίλντα Γκαντέα
Μια αυτοεξόριστη οικονομολόγο απ’ το Περού
Τη νυμφεύτηκες αργότερα στην πόλη του Μεξικού
Κι απόκτησες μια κόρη χαμογελαστή κι ωραία.

Στο Μεξικό γνώρισες τους αδελφούς Κάστρο
Κι άρχισε ν’ αχνοφέγγει το κουβανέζικό σου άστρο
Εκεί προετοιμαζόταν η ανατροπή του Μπατίστα
Του άκρως διεφθαρμένου Δικτάτορα κι αριβίστα.

Των Αμερικανών ήταν η Κούβα τρισάθλια αποικία
Παντού καζίνο, ναρκωτικά, φτώχεια, πορνεία
Κρατική διαφθορά, λογοκρισία κι ανεξέλεγκτη βία
Μια μελανή κουκκίδα στην παγκόσμια γεωγραφία.

Απ’ το Μεξικό με το ιστορικό πλοιάριο Γκράνμα
Εσύ, ο Φιντέλ, ο Ραούλ κι οι άλλοι επαναστάτες
Φτάσατε παράνομα στην παραλία Λας Κολοράδας
Και λαμπύριζαν τ’ ουρανού οι φανοστάτες.

Σας επιτέθηκαν του καθεστώτος τα στρατεύματα
Κι αποδεκατίστηκαν αρκετοί άνδρες τραγικά
Εσύ, οι Κάστρο κι οι λοιποί μ’ οργισμένα βλέμματα
Ανασυνταχθήκατε στης Σιέρρα Μαέστρα τα βουνά.

Επέδειξες χαρίσματα κι αποφασιστικότητα
Και κατέκτησες δίκαια τού Κομαντάντε τ’ αξίωμα
Πολέμησες ακάματα, μ’ αξιοθαύμαστη γενναιότητα
Κατά του ανταρτοπολέμου το ξεδίπλωμα.

Δεκέμβρης και χαρωπό το πέταγμα των γλάρων
Σαν έπεσε με πρωταγωνιστή εσένα η Σάντα Κλάρα
Κι ο Μπατίστα ανέβηκε στ’ αεροπλάνο άρον άρον
Την πρωτοχρονιά εκείνη που τον έπιασε τρομάρα.

Τότε εσύ ο Τσε, ο Φιντέλ, ο Ραούλ κι οι άλλοι
Μπαίνετε θριαμβευτικά στην ελεύθερη πια Αβάνα
Στα μάτια του λαού πρωτοφανής χαρά μεγάλη
Και του ήλιου κτυπάει ακατάπαυστα η καμπάνα.

Της Κούβας η σημαία κυματίζει στα κυανά ουράνια
Μ’ ανακούφιση απερίγραπτη μα και περηφάνια
Οι άνθρωποι ανταλλάσσουν φιλιά και φεγγοβολιές
Και λουλούδια ανθίζουν στις γιορτινές καρδιές.

Οι μπαρμπούδος περνούν στης Αβάνας το κέντρο
Και τους ραίνουν με ροδοπέταλα απ’ τα μπαλκόνια
Ποτισμένο μ’ άφθονο αίμα της λευτεριάς το δέντρο
Και στα κλαδιά του γλυκά κελαηδούν τ’ αηδόνια.

Τ’ αγάλματα των ηρώων δακρύζουν συγκινημένα
Και του Χοσέ Μαρτί σείεται η ανυπόταχτη ψυχή
Ύμνοι και τραγούδια ξεχύνονται φλογισμένα
Κι ανασταίνονται έστω και για μια στιγμή οι νεκροί.

Mε την ανάληψη της εξουσίας απ’ τους αντάρτες
Τοποθετήθηκες σε διάφορες θέσεις διοικητικές
Και στην πορεία έγινες υπουργός βιομηχανίας
Πιστός στις αρχές της κομουνιστικής ιδεολογίας.

Όντας υπουργός εκτελούσες εργασία εθελοντική
Έκοβες ζαχαροκάλαμα και κουβαλούσες τσουβάλια
Τη θεωρούσες μια πράξη για την επανάσταση ιερή
Σ’ αντιδιαστολή μ’ αργυρώνητα πολιτικά ρετάλια.

Εντωμεταξύ είχες χωρίσει απ’ την Ίλντα Γκαντέα
Κι είχες παντρευτεί την κουβανή Αλέιδα Μαρτς
Απόκτησες μαζί της δυο αγόρια και δυο κορίτσια
Κι η ζωή σου κυλούσε πλέον γαλήνια κι ωραία.

Όμως εσύ ήσουν ο άκαμπτος αιώνιος επαναστάτης
Έτσι παραιτήθηκες γυρίζοντας ξανά σελίδα
Και κίνησες για την Αφρική και τη Νότια Αμερική
Για να φυτέψεις της επανάστασης την ελπίδα.

Πριν φύγεις ταξίδι μαζί με άλλους για το Κονγκό
Άφησες για τα παιδιά σου ένα γράμμα συγκινητικό
Που τα προετοίμαζες για έναν πιθανό θάνατό σου
Και το οποίο αποδείχθηκε προφητικό κι αληθινό.

Η ανεπαρκής οργάνωση των δυνάμεων στο Κονγκό
Οδήγησε τελικά την επανάσταση σ’ αποτυχία
Κι έτσι έφυγες και πήγες αργότερα στη Βολιβία
Που τυραννιόταν από μια αδίστακτη Δικτατορία.

Πάτησες τα βολιβιανά βουνά μ’ ακλόνητη πίστη
Μα τα σύννεφα πύκνωναν και γίνονταν πολύ βαριά
Του εχθρού ο ατσάλινος κλοιός έσφιγγε καθημερινά
Και τα κοράκια πετούσαν σαν προμηνύματα κακά.

Περικύκλωσαν την ομάδα σου στη Λα Ιγκέρα
Κι έδωσες μάχη μα σε συνέλαβαν τραυματισμένο
Ανέθεσαν σ’ έναν υπαξιωματικό να σε δολοφονήσει
Μ’ αυτός δίσταζε τη διαταγή να πραγματοποιήσει.

«Πυροβόλησέ με, δειλέ» ήταν η έσχατή σου φράση
Μ’ αφοβιά «Θα σκοτώσεις απλά έναν άνθρωπο»
Κι υποκλίνονταν τα βουνά και σε θαύμαζε η πλάση
Και σε σέβονταν οι αετοί και σε τιμούσαν τα δάση.

Οι σφαίρες σφηνώθηκαν στο ηρωικό κορμί σου
Το αίμα σου έβαψε σπαρταριστό το λερό πάτωμα
Αλησμόνητη ανά τους αιώνες θα μείνει η ζωή σου
Δεν γεννιούνται εύκολα τόσο γενναιόψυχα άτομα.

Η νεκρή σου εικόνα πάνω σ’ ένα πρόχειρο κρεβάτι
Γυμνός απ’ τη μέση και πάνω με το χακί παντελόνι
Σόκαρε κάθε αισθαντικό πολίτη αυτού του πλανήτη
Ήλιος είσαι αγωνιστικός στης αυγής την κοίτη.

Ισίδωρος Καρδερίνης