Κωστής Παλαμάς (13.1.1859 – 27.2.1943): Ένα σονέτο για τον ποιητή της ασάλευτης ζωής (μας)

Κωστής Παλαμάς

13 Ιανουαρίου 1859, Πάτρα – 27 Φεβρουαρίου 1943, Αθήνα

Μπάμπης Ζαφειράτος

Κωστής Παλαμάς

Μορφή από πέτρα και πηλό —βυζάστρα
Ως είχε Διγενήδες και Φεραίους—
Σκαμμένη με το σύνεργο του χρέους·
Ποίηση Γύφτου Λαού, φωτιά και πλάστρα.

Στα χέρια σου τα σείστρα ίσαμε τ’ άστρα
Στέρνανε αχούς κι οδήγααν τους πρωραίους
Ιστούς με στίχους γνήσιους πανωραίους
Πυργώνανε θεόρατα τα κάστρα.

Βουερή φωνή, βροντής κι αντάρας Γέννα
Κι από Τιτάνες και Θεούς ορμηνεμένα
Λόγια της θείας Ολύμπιας οργής σου.

Στις αμμουδιές του Ομήρου γεννημένος
Κι ως τον δικό μας βούρκο αναστημένος
Με κεραυνούς αλέτρωσες τη γη σου.

(Μπάμπης Ζαφειράτος, 1967)

________________

Σημείωση

Η Ασάλευτη Ζωή: Ποιητική συλλογή (1903).

Γύφτος Λαός:

—Γύφτε λαέ, άκουσέ με· το πρωτόσταλτο είμαι
σημάδι από την πλάση που θα ’ρθεί,
κι ύστερα κι από ποιούς καιρούς και χρόνια πόσα!
Ένας εγώ, και ζω για χίλιους.
Γύφτε λαέ, άκουσέ με, δε σου μίλησε
προφήτης σου ποτέ σαν τη δική μου γλώσσα.

Κωστής Παλαμάς, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου (1906). ΛΟΓΟΣ Ζ΄ Το πανηγύρι της Κακάβας).

Φωτιά και πλάστρα:

Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μεσ’ στη Χώρα.

Κωστής Παλαμάς, Η φλογέρα του βασιλιά. Ο πρώτος στίχος από τον Πρόλογο (30 του Οχτώβρη 1902).

Κωστής Παλαμάς
13 Ιανουαρίου 1859, Πάτρα – 27 Φεβρουαρίου 1943, Αθήνα
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 1970 (Μαρκαδόρος σε χαρτόνι, 34 χ 24 εκ.)