Κριτική στους κρίνοντες

Ανοιχτή επιστολή προς την Πανελλήνια Εμπλοκή Λογοτεχνών

Κύριες και κύριοι,

οφείλω να ομολογήσω πως αισθάνομαι ότι όλα στην γη βαίνουν καλώς. Πως κανείς δεν σκοτώνεται και πως πλέον εμείς φταίμε, καθώς έχουμε παραισθήσεις με σκοτωμένα παιδιά, πείνα, ερημιά και μανάδες που κλαίνε. Λανθάνουμε! Σεις λέτε κι ομολογείτε τ´αληθή! Και εξηγούμαι ευθύς! Ο κόσμος ορίζεται με βραβεία που αφορούν στα εξής κάτωθι:

1) Την ποίηση και τους ποιητές!

Ωιμέ, η καψερή, πως εγώ θαρρούσα πάντα πως οι ποιητές είναι αγωνιστές κι όχι ψυχαναλυόμενοι γράφοντες! Είναι απλά, τα ποιήματα κι οι ποιητές στην εσχατιά της Ρωμιοσύνης με τα πορσελάνινα μάτια! Αυτό είναι! Μου λύθηκε η απορία μου!

2) Την ησυχία!

Ωιμέ, μην ομιλείτε, μην θορυβείτε! Η γραμμή είναι η επίσημη του κράτους υποτέλεια! Όχι, δηλώσεις κατά του καημένου του Ισραήλ και ποιήματα υπέρ της Παλαιστίνης και κατά των πολέμων! Ησυχία, λοιπόν, στο ακροατήριο! Κόβονται ευθύς εξαρχής οι επικίνδυνοι! Όπως κόπηκε και το δικό μου το χορικό το «Εγκαλώ σε», καθώς εγώ δεν χρησιμοποίησα ούτε μέσον!

Ησυχία, παρακαλώ! Τώρα επιτέλους κατανόησα το μεγαλείο των «κριτικών επιτροπών», είναι υπάλληλοι του κράτους κι εκτελούν επίσημες εντολές!

3) Οι παρέες γράφουν ιστορία! Αυτό είναι, τί απορώ εγώ τόσα χρόνια; Οι φιλόλογοι-λέμε τώρα-στηρίζουν «φιλολόγους» κι ας μην γνωρίζουν αυτοί από συντακτικό κι ας μπερδεύουν τα πρόσωπα στην διήγηση κι ας έχουν ξύλινο λόγο κι ας είναι άμουσοι! Είναι δικοί σας! Οι εκδοτικοί τους ήδη πελάτες τους και τους μελλοντικούς πελάτες. Είναι οι εκδοτικοί μέλη των επιτροπών; Γιατί απορείτε; Ναι, είναι! Οι φίλοι και οι φίλες μελών που τους έχουν διακινήσει τα ποιήματα τους πριχού καν τα αποστείλουν! Αποκλείεται λέτε; Είναι δυνατόν λέτε; Είναι δυνατόν! Μέλη να ξέρουν και να διορθώνουν μαζί με διαγωνιζόμενο το ποίημα πριν καν κατατεθεί! Και να το δέχονται λόγω φιλίας! Επίορκοι του καταστατικού; Ω, ναι και φυσικά και φυσικώς! Δηλαδή εδώ μιλάμε για συνεταιρικό ποίημα! Μάλιστα, ας μην το καταπιούμε κι αυτό!

Οι εναγκαλιζόμενοι κλακαδόροι μετά της ποιητικής εξουσίας και μετά του δόκτορος-λέμε τώρα-που ωρυόμενος χτυπιέται να απαγγέλει με χαρωπή φωνούλα αθάνατο ποιητή! Μα, τί λες τώρα; Είναι δυνατόν; Είναι, είναι! Σας λέω είναι! Αυτός δεν είναι που ερχόταν να προλογίζει επί πληρωμή; Ναι, αυτός, αυτός! Και τώρα τρούπωσε, σαν τον Βουτσά στην ταινία; Ω, ναι!

Είσαστε μιά χαρούμενη ατμόσφαιρα, είσαστε!

4) Αδιάβλητος διαγωνισμός:

Εγώ θεωρούσα πάντα πως στις επιτροπές μπαίνουν ακαδημαϊκοί που δεν γνωρίζουν ο ένας ότι υπάρχει ο άλλος. Που βαθμολογούν, δέχονται ή απορρίπτουν χωρίς συνεννοήσεις και ψιθυρισμούς!

Γιατί γελάτε; Δεν τα λέω ορθά; Δεν τα λέω; Πως είναι καταρτισμένοι άνθρωποι με σπουδές επί του αντικειμένου; Όχι; Δηλώνουν ποιητές; Α, τότε θέλω κι εγώ να επιτροπεύω κι όχι να επιτροπεύομαι! Να, με συγχωρεί η αφεντιά σας, αλλά, παρακαλώ πολύ, να δω διακήρυξη διαγωνισμού για μόνιμη θέση σε επιτροπή! Θα καταθέσω βιογραφικό με τα προσόντα μου! Και επίσης θέλω να δω δημόσια την διακήρυξη με τα κριτήρια απόρριψης ποιημάτων! Κι επίσης επιτροπή που να ελέγχει την δική σας επιτροπή!

5) Οι εξουσίες: Οι ποιητικές:

Η εξουσία-της εξουσίας-την εξουσία, ω, εξουσία!

Οι εξουσίες έγιναν για να καταρρίπτονται! Θα μου πείτε ποιος παρατρεχάμενος δεν θα σας ψηφίσει, γιατί θέλει να ανήκει στον κύκλο σας; ‘Σείς είστε η ελίτ της ποίησης; Και τί θα πει ελίτ; Και πνεύμα τί θα πει; Μπερδεύτηκα, αγαπητοί κι αγαπητές!

6) Τα βραβεία:

Τα βραβεία πρέπει να βγαίνουν πριν τις απαγγελίες! Ο καθένας να ψηφίζει μόνος του και να φυλλάσονται τα αποτελέσματα! Γιατί γελάτε; Σωστά, δίκιο έχετε, είναι μάρκετιγκ! Πώς θα κάνουν τον κόσμο να τρέχει και να νομίζει ο πτωχός πως θα απαγγείλει και κάτι θα τρέχει στα γύφτικα; Πώς θα βλέπουν φυσιογνωμίες και πρόσωπα και τους δικούς; Είναι έπειτα κι η επέκταση της κλίκας.

7) Τιμητικές διακρίσεις: Εδώ θα απαντήσω γρήγορα: «Παρηγοριά στον άρρωστο, ώσπου να βγει η ψυχή του!» Αντί για τα κλειδιά, πάρετε ένα μπρελόκ και πολύ σας είναι!

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Τώρα πάλι θα μπω τιμωρία, θα με κάνουν ψίθυρο στον καφενέ του συλλόγου, όπως παλιά που έκανα γραπτή επώνυμη καταγγελία και την έθαψαν! Δεν με ενδιαφέρει και δεν με αφορά τίποτε άλλο πλην της αλήθειας! Δεν πα να μην ποτέ ανήκω πουθενά! Δεν θέλω ποιητικούς νταβατζήδες στο κεφάλι μου! Δεν ταΐζω κανένα σύστημά σας, ούτε έρπω γλείφοντας κάποιους που πίσω από την πλάτη τους τους χλευάζω! Τώρα όσες κύριες και κύριοι θεωρούν τους εαυτούς τους μεγάλους ποιητές κι αφού έφαγαν την χυλόπιτα της τιμητικής διάκρισης βγαίνουν και κατηγορούν δημόσια αυτούς που έγλειφαν απευθείας ή δια αντιπροσώπου τους εύχομαι περαστικά!

Ευτυχώς υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις στο Ελλάντα!

Μετά τιμής

μια απορριφθείσα χωρίς φιλίες, μέσον και κλίκα!

Αγγελική Ραυτοπούλου

Σινική: Το πλήθος