Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Είναι η ώρα» του Τάκη Βαρβιτσιώτη

Ο ποιητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστής Τάκης Βαρβιτσιώτης, γεννήθηκε στις 17 του Απρίλη του 1916, στη Θεσσαλονίκη και έφυγε από τη ζωή την 1η του Φλεβάρη του 2011, σε ηλικία 95 ετών.

Σπούδασε στη Νομική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, όμως έμεινε αφιερωμένος αποκλειστικά στην ποίηση.

Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης θεωρείται ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς και ο τελευταίος της παλιάς λογοτεχνικής παράδοσης της Θεσσαλονίκης. Είναι από τους πιο πολυμεταφρασμένους και πολυβραβευμένους Έλληνες ποιητές.

Την πρώτη ποιητική του συλλογή τα “Φύλλα του ύπνου” την εξέδωσε το 1949 και τα πρώτα ποιήματα τα δημοσίευσε στις “Μακεδονικές Ημέρες”. Αργότερα συνεργάστηκε με τα περιοδικά “Κοχλίας” και “Μορφές’.

Είχε πει γι’ αυτόν ο Οδυσσέας Ελύτης: «… βαθύς  γνώστης της λυρικής τέχνης…του αξίζει ο έπαινος, όχι μόνο της ιδιαίτερης πατρίδας του, αλλά και των καλλιεργημένων ανθρώπων όλου του κόσμου.»

Η δημοκρατία, ο σοσιαλισμός και ο χριστιανισμός, είναι το τρίπτυχο που αντιπροσώπευε και συμπύκνωνε την πνευματική του ολοκλήρωση, όπως έλεγε ο ίδιος ο ποιητής.

Υπήρξε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και μέλος της παγκόσμιας Οργάνωσης των Ποιητών.

Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία και έχει μεταφραστεί σε αρκετές χώρες

Έργα του: Φύλλα ύπνου, Ρυάκια, Επιτάφιος, Χειμερινό ηλιοστάσιο, Δέκα ερωτικά τραγούδια, Η γέννηση των πηγών (Βραβείο Ποίησης των Δώδεκα του Δήμου Θεσσαλονίκης), Η μεταμόρφωση, Φθινοπωρινή σουίτα, Ταπεινός αίνος προς την Παρθένο Μαρία (Βραβείο Ποίησης Ακαδημίας Αθηνών), Ωκεανίδες, Η ατραπός ( 1984 – Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης), Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους (αφιερωμένα στον Γιάννη Ρίτσο και το “Δοξαστικό” στον Παντελή Πρεβελάκη – Βραβείο Ουράνης της Ακαδημίας Αθηνών), Η Άννα της απουσίας, Καλειδοσκόπιο, Ακόμα ένα καλοκαίρι, Φαέδων, Η θαυμαστή αλιεία (Παγκόσμιο Βραβείο Μυστικιστικής Ποίησης του Ισπανικού ιδρύματος Fernando Rielo), Όχι πια δάκρυα ((Διεθνές Βραβείο από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης), Τα δώρα των μάγων, Μικρά ερωτικά εγκώμια, Όμως το χιόνι πάντα μένει, Υδατόσημα, Δακτυλιόλιθοι (2011)  κ.ά.

Δοκίμια: Ποίηση και ποιητικά θέματα του Γιώργου Σαραντάρη (1958), Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα: ένας περιπαθής του ενστίκτου (1964) κ.ά.

Μετέφρασε ξένους ποιητές, όπως, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Πάμπλο Νερούδα, Γκυγιώμ Απολλιναίρ, Σαρλ Μποντλέρ, Αλαίν Μποσκιέ, Στεφάν Μαλλαρμέ και άλλους.

Το ποίημα “Είναι η ώρα”, εμπεριέχεται στην ποιητική συλλογή “Η ατραπός” (1984), η οποία έχει τιμηθεί με το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης.

        Είναι η ώρα

Είναι η ώρα που κλείνουν τα παράθυρα
Που η μικρή κόρη της σελήνης
Περνάει ανάμεσα από το φεγγίτη
Και τα καράβια ταξιδεύουν
Πάνω στα νερά της μουσικής

Είναι η ώρα που ένα αόρατο σπαθί
Πλανιέται πάνω από τα χείλη μας
και δυναμώνει τη λάμψη των φιλιών
Που η μαύρη νύχτα ξεπετιέται από τ’ αρμάρια
Και βουλιάζουν οι στέγες κάτω από την πάχνη των πουλιών

Είναι η ώρα που κυλάει μέσα στις φλέβες μας
το αίμα όλων των αγαπημένων μας νεκρών
Και που ευωδιάζουν τα λείψανα σαν άνθη πορτοκαλιάς
Που αποτυπώνεται πάνω στα τζάμια
Η κίτρινη κόμη της λησμονιάς

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.