Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Εμείς οι λίγοι» του Γιώργου Β. Μακρή

“Ο Γιώργος Μακρής γεννήθηκε το 1923 και αυτοκτόνησε το 1968. Υπήρξε εξέχουσα «φιγούρα» των πνευματικών αναζητήσεων των δεκαετιών ΄60 και ΄70, αλλά και ακραιφνής μποέμ τύπος.

Σ’ αυτόν αναφέρονται αρκετοί είτε στο έργο τους, είτε με συνεντεύξεις τους, όπως για παράδειγμα οι Σαχτούρης, Καρούζος, Ακριθάκης, Ταχτσής, αλλά και πολλοί άλλοι, ενώ είναι γνωστό ότι όταν ο Ζαν Ζενέ μπήκε στο αυτοκίνητο του Μακρή είπε ότι πρώτη φορά φοβήθηκε στην ζωή του.

Ο Γιώργος Μακρής εκφράστηκε με όλα τα είδη του λόγου, αλλά όσο ήταν εν ζωή δεν δημοσίευσε τίποτε από το δικό του πρωτογενές έργο. Υπήρξε αρχισυντάκτης του περίφημου και πρωτοποριακού περιοδικού «πάλι» για το οποίο έγραψε ένα σημαντικό προοίμιο. Στο ίδιο περιοδικό βρίσκουμε μια μετάφρασή του της «Ηλιόπετρας» του Οκτάβιο Πάζ, αλλά και άλλες μεταφράσεις.

Επίσης γνωστή και άξαφνη είναι η προκήρυξή του για την ανατίναξη των αρχαίων μνημείων με πρώτο την Ακρόπολη. Όλα τα γραπτά του συγκεντρώθηκαν σε μία μεταθανάτια έκδοση από τις εκδόσεις «ΕΣΤΙΑ» το έτος 1986 με τον τίτλο «ΓΡΑΠΤΑ ΓΙΩΡΓΟΥ Β. ΜΑΚΡΗ».” [Από κείμενο του Αντώνη Ψάλτη, σε αφιέρωμα του poiein.gr, 25 Οκτώβρη 2011]

“«Την 31η Ιανουαρίου 1968 αυτοκτόνησε, πέφτοντας από την ταράτσα της πολυκατοικίας όπου έμενε, ένας από τους πιο πνευματικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Λεγόταν Γιώργος Μακρής. Το όνομά του σήμερα, μπορεί να είναι εντελώς άγνωστο στους πιο πολλούς. Δεν άφησε σχεδόν τίποτα πίσω του που να προδίδει στους μεταγενέστερους την ύπαρξή του.(…) Γιατί ο Γιώργος Μακρής δεν έγραφε: μιλούσε. Πιστός στην πιο ελκυστική από όλες τις γοητείες του σωκρατισμού, ο Μακρής περνούσε τις μέρες και τις νύχτες του – ιδίως αυτές – σε ένα από τα τραπεζάκια της πλατείας Κολωνακίου, θρονιασμένος σαν άστεφος βασιλιάς ανάμεσα στον όμιλο των μαθητών του, κάνοντας την καλύτερη δυνατή χρήση που μπορούσε να κάνει άνθρωπος της μεγαλύτερης θεϊκής δωρεάς του: του έναρθρου λόγου! Και τι δεν είχε να πει! (…)», σημειώνει γι’ αυτόν, ο φίλος του και λογοτέχνης Θεόφιλος Δ. Φραγκόπουλος…” [Από κείμενο της Παυλίνας Μάρβιν στο bookpress.gr, 11 Σεπτέμβρη 2011]

Το ποίημα “Εμείς οι λίγοι” εμπεριέχεται στον τόμο «Γραπτά Γιώργου Β. Μακρή» – Εισαγωγικό σημείωμα – επιμέλεια – σημειώσεις: Ε. Χ. Γονατάς, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 1986.

Εμείς οι λίγοι

Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελοί της γης
με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.
Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι.
Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες το αίμα μας
κι ολούθε μας κυνηγά το δράμα του άπειρου.
Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.
Εμείς ερωτευτήκαμε την ουσία του είναι μας
και σ΄ όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε
Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι και οι μεγάλοι αρνητές.
Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα απ’ αυτόν
τον κόσμο.
Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά και οι νύχτες μας ένα πέλαγο.
Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.
Είμαστε οι προάγγελοι του χάους.

(1950)

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.