Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Ένα παιδί» του Τόλη Νικηφόρου

Ο Τόλης Νικηφόρου γεννήθηκε στις 14 του Νοέμβρη 1938, στη Θεσσαλονίκη, από γονείς πρόσφυγες, από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Ρωµυλία.

Σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων και εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος, αναλυτής συστημάτων και διαδικασιών και μεταφραστής-διερμηνέας στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και  στο Λονδίνο.

Ταξίδεψε σε πολλές χώρες και μετά το τέλος της δικτατορίας επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη όπου άσκησε το επάγγελμα του μελετητή-συμβούλου επιχειρήσεων, ως το 1999.

Με τη λογοτεχνία ασχολήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια. To 1957 του απονεμήθηκε το 1ο βραβείο για το διήγημά του «Η ώρα της δημιουργίας» στον ετήσιο διαγωνισμό του Anatolian.

Έχει εκδώσει συνολικά 31 βιβλία (17 συλλογές ποιημάτων και μία συγκεντρωτική έκδοση, 6 συλλογές διηγημάτων, 4 μυθιστορήματα και 3 παραμύθια για μεγάλους). Διηγήματα και ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στις εφημερίδες «Το Βήμα», «Τα Νέα», «Η Αυγή», «Μακεδονία», «Θεσσαλονίκη» κ.ά., και σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά.

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε 9 ευρωπαϊκές γλώσσες, στις ΗΠΑ. και τον Καναδά και έχουν περιληφθεί σε πολλές έντυπες και ηλεκτρονικές ελληνικές και ξένες ανθολογίες καθώς και στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Μέσης Εκπαίδευσης στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Υπήρξε τακτικός συνεργάτης του περιοδικού «Νέα Πορεία» επί 30 χρόνια, από τα μέσα της δεκαετίας του ’70.

Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών Βορείου Ελλάδος και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης (ΠΠΚ) ενώ υπήρξε και µέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κ.Θ.Β.Ε.

Το 1989 του απονεμήθηκε το Βραβείο Μυθιστορήματος Επιστημονικής Φαντασίας της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς για το παραμύθι του Σοτοσαπόλ ο Χρυσοθήρας και το 2009 το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή του Ο δρόμος για την Ουρανούπολη, 2008.

Ο Τόλης Νικηφόρου

Το ποίημα εμπεριέχεται στη συλλογή «Αναρχικά» (1979).

–Εικόνα: Έργο της Εύας Μελά.

Ένα παιδί

με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι
κοιτάζω εκστατικά
πίσω απ’ τις στάλες της βροχής
ένα πολύχρωμο κόσμο

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τις τσέπες γεμάτες μπίλιες
μέσα στο χειμώνα
ένα παιδί με δακρυσμένα μάτια
για το γατάκι του που πέθανε
για το λουλούδι που μαράθηκε
για όσους έφυγαν χωρίς επιστροφή
κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τρύπιο παλτό
που λαχταράει τα ζεστά κάστανα
τη γειτονιά και τους φίλους
την άνοιξη που θάρθει

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
που δεν δέχεται
πως μπορεί να γελάω
όταν την ίδια στιγμή κάποιος κλαίει

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
απαρηγόρητο
που θάθελε να φτιάξει τη ζωή
στα μέτρα της καρδιάς του

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.