Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Ένας απαρηγόρητος άνεμος» του Τάσου Πορφύρη

Ο Τάσος Πορφύρης γεννήθηκε το 1931 στον Άγιο Κοσμά Πωγωνίου (πρώην Κακουσιούς ή Καξιούς). Το 1938 κατέβηκε στην Αθήνα και τον χειμώνα του 1941 επέστρεψε στο χωριό του. Τον χειμώνα του 1945 προς 1946 εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα, όπου αποφοίτησε από τη Β’ Μέση Εμπορική Σχολή, στα Πατήσια, το 1949. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1961 με την ποιητική συλλογή «Νεμέρτσκα».

Υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας των περιοδικών «Μαρτυρίες», «Προτάσεις» και «Σημειώσεις» και συνεργάτης πολλών περιοδικών («Λύσεις», «Φηγός», «Ηπειρωτικά Χρονικά», «Ηπειρωτικά Ημερολόγια», «Ζωσιμάδες», «Νέα Σύνορα», «Οροπέδιο», «Πλανόδιον» κ.ά.).

Μετέφρασε ξένη ποίηση για περιοδικά και επιμελήθηκε ανθολογίες. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες.

Τάσος Πορφύρης

Το 2013 οι «Εκδόσεις των Φίλων» κυκλοφόρησαν μια συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του με τίτλο «Νεμέρτσκα: Ποιήματα 1961-2011». Την έκδοση κοσμούν εννιά σχέδια της Μαργαρίτας Βασιλάκου (βλ. κεντρική εικόνα). Από αυτή την έκδοση το ποίημα που ακολουθεί.

 Ένας απαρηγόρητος άνεμος

Όλο κι όλο είν’ ένας ανεπαίσθητος άνεμος
που έρχεται από τη βορεινή κάμαρη του επάνω πατώματος
ούτε λόγος πως δε μπορεί να κρυολογήσει κανείς
ούτε να χτυπήσουν οι πόρτες και τα παράθυρα με πάταγο
τα παιδιά συνεχίζουν το παιχνίδι τους
ο παππούς αλλάζει σελίδα· έχει κιόλας ξεχάσει
και μοιάζει ευτυχισμένος παρακολουθώντας το Χρηματιστήριο Αξιών
Μονάχα η μάνα αφήνει για μια στιγμή τη δουλειά της
σαν ν’ αφουγκράζεται από πολύ μακρυά:
«Φυσάει απ’ τον παλιό καιρό», ούτε που το ψιθυρίζει
και ξανασκύβει στο πλεχτό
Κι εκείνος ειν’ εδώ ανάμεσά μας και δεν ξέρει
πού να βάλει τα χέρια του
πού ν’ ακουμπήσει το φορτίο της μνήμης
που του κουράζει τα μάτια
Και φαίνεται αδικαιολόγητο πού βγαίνουμε τρέχοντας απ’ το σπίτι
ρίχνοντας ικετευτικές ματιές
στον κήπο
στα κάγκελα
στ’ αναρριχώμενα του φράχτη
εκβιάζοντας το χρόνο ανώφελα
γιατί αυτός είναι μέσα και κάνει το ίδιο
δένοντας τάχα τα κορδόνια των παπουτσιών του
Έτσι ξημέρωσε και τούτ’ η μέρα
κρατώντας απ’ το χέρι έναν απαρηγόρητο άνεμο.

Τάσος Πορφύρης