Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Εποχές απαράμιλλης τρέλας» του Χάρη Αντωνέλη

Σε εποχές απαράμιλλης τρέλας,
Οι νεκροί περιμένουν στα ράντζα,
Προτού ξεκινήσει ο πόλεμος

Ο ιδρώτας κοστίζει πολύ λιγότερο
Από το ψωμί και το κρασί που τον έφτιαξε,
Και πέφτει σε έδαφος που θρηνεί
Χιλιάδες βαρείς βηματισμούς προς τη λάθος κατεύθυνση

Η εργασία απαιτεί την κυριότητα της πράξης
Της κατασκευής ενός κουκλόσπιτου από ένα πατέρα,
Μα περιπαιχτικά της επιστρέφεται
Όσος ιδρώτας σκουπίστηκε με το μανίκι 

Το σφίξιμο στους κροτάφους
Αναζητεί θηρίο που κυνηγά
Κι ο νους προσπαθεί να καθησυχάσει,
Εσφαλμένα

Μια τίγρης παραδίδει το κεφάλι του αδερφού της
Σε θηριοδαμαστή που άφησε
Την πόρτα ανοιχτή

Δυο παιδιά κρυφοκοιτάζουν
Μια αποτυχημένη προσπάθεια
Σ’ ένα απαγορευμένο παράθυρο

Ένα νησί ανακαλύπτει το δρόμο για την αθανασία
Μέσα σε πέτρες

Ένα εκατομμύριο θεοί φοβούνται
Ένα γαρύφαλλο.

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.