Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Εσπερινός της αγάπης» του Γιάννη Βαρβέρη

Ποιητής, κριτικός, δοκιμιογράφος και μεταφραστής, ο Γιάννης Βαρβέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955 και έφυγε από τη ζωή στις 25 του Μάη 2011.

Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών.

Εξέδωσε δώδεκα βιβλία ποίησης, καθώς και μεταφράσεις ξένης λογοτεχνίας και αττικής κωμωδίας. Μεταφράσεις του, αττικής και νέας κωμωδίας, έχουν παρουσιαστεί στο θέατρο.

Από το 1976 έγραφε κριτική θεάτρου, τα κείμενα της οποίας έχουν συγκεντρωθεί σε έξι τόμους.

Έργα του έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορήσει στο εξωτερικό. Έχει τιμηθεί για το έργο του με το Κρατικό Βραβείο Κριτικής-Δοκιμίου (1996), το Βραβείο Καβάφη (2001), το Βραβείο του περιοδικού Διαβάζω (2002) και το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών – Ίδρυμα Πέτρου Χάρη (2010).

Γιάννης Βαρβέρης

Το ποίημα «Εσπερινός της Αγάπης» εμπεριέχεται στη συλλογή «Ο άνθρωπος μόνος» (εκδ. Κέδρος, 2009).

Εσπερινός της αγάπης

Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.
Σταθμός Πελοποννήσου
κι απομεσήμερο του Πάσχα σε παγκάκι
μόνον εσύ κι εγώ καθόμαστε, μητέρα.
Είμαστε γέροι πια κι οι δυο
κι εγώ αφού γράφω ποιήματα
πιο γέρος.
Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας;
Μέσα σε μια βδομάδα
δεν απόμεινε κανείς.
Ήταν Μεγάλη βέβαια
γεμάτη πάθη, προδοσίες, σταυρώσεις
θέλουν πολύ για να υποκύψουν οι κοινοί θνητοί;
Έτσι ακριβώς, από τα Βάγια μέχρι σήμερα
θα ‘πρεπε κάπως να ‘χαμε κι εμείς χωρέσει.
Όμως το Πάσχα τέλειωσε, μητέρα.
Κι εμείς τι θ’ απογίνουμε
σ’ ένα παγκάκι
αθάνατοι
καθώς νυχτώνει;

Φωτογραφία: Konstantinos Tsakalidis / SOOC

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.