Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Για τον όρο Μετανάστες» του Μπέρτολτ Μπρεχτ

Το όνομά του ταυτίστηκε με τη στρατευμένη τέχνη. Ο ίδιος στρατεύτηκε συνειδητά με την εργατική τάξη.

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γεννήθηκε στο Άουγκσμπουργκ στις 10 του Φλεβάρη  1898 και έφυγε από τη ζωή στις 14 του Αυγούστου 1956.

Ποιητής, πεζογράφος, δραματουργός, θεωρητικός, σκηνοθέτης, δάσκαλος. Για σχεδόν 40 χρόνια μια επαναστατική πρωτοπορία.

Το όραμά του για μια νέα κοινωνία, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, αποτυπώνεται στο έργο του.

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Το ποίημά του επίκαιρο στις μέρες μας, όσο και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο…

Για τον όρο Μετανάστες

Λαθεμένο μου φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν:
«Μετανάστες».
Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,
δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,
λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε
και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε
να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ‘ναι, μα εξορία.
Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά
στα σύνορα,
προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό
σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ’ ερωτήσεις
κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα
ν’ απαρνιόμαστε,
χωρίς να συχωράμε τίποτ’ απ’ όσα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε.
Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ’ εδώ
τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ’ τα στρατόπεδά τους. Εμείς
οι ίδιοι
μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε
τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας,
περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,
μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.
Όμως κανένας μας
δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη
δεν ειπώθηκε ακόμα.

Μπέρτολτ Μπρεχτ

(Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης)

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.