Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Η αγάπη» του Κώστα Ουράνη

Ο ποιητής, ταξιδιωτικός συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας, μεταφραστής και δημοσιογράφος Κώστας Ουράνης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στις 12 του Φλεβάρη του 1890, έχοντας καταγωγή από την Πελοπόννησο.

Το πραγματικό του όνομα είναι Κώστας Νιάρχος ή Νεάρχου.

Ο Κώστας Ουράνης το 1908 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και για κάποιο διάστημα έγραφε στην εφημερίδα Ακρόπολις του Βλάση Γαβριηλίδη.

Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στα πανεπιστήμια της Γαλλίας, της Ελβετίας και του Βελγίου. Στο Παρίσι όμως, προσβλήθηκε από φυματίωση.

Το 1920 – 24 υπηρέτησε στην Λισαβόνα ως γενικός πρόξενος της Ελλάδας.

Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, εργάστηκε σαν χρονογράφος, συντάκτης και ανταποκριτής σε εφημερίδες και περιοδικά.

Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, η υγεία του χειροτέρεψε. Έφυγε από τη ζωή στις 12 του Ιούλη του 1953 στην Αθήνα.

Έργα του Κώστα Ουράνη – Ποίηση: Σαν όνειρο (το οποίο ο Ουράνης το αποκήρυξε), Spleen (το θεωρούσε ως πρώτο του έργο), Νοσταλγίες

Ταξιδιωτικά: Sol y Sombra, Σινά το θεοβάδιστον όρος, Γλαυκοί δρόμοι, Ιταλία, Ισπανία, Ταξίδια στην Ελλάδα,  Από τον Ατλαντικό στη Μαύρη θάλασσα  κ.ά.

Αχιλλεύς Παράσχος (μυθιστορηματική βιογραφία), Δικοί μας και ξένοι (κριτική)  κ.ά.

Μετέφρασε το Κοράκι του Άλλαν Πόε και τα Χιουμοριστικά διηγήματα του Μαρκ Τουέιν.

Το ποίημα που φιλοξενεί η στήλη εμπεριέχεται στην Ποιητική Ανθολογία της σειράς Γνώση των εκδόσεων Μαλλιάρη (Θεσσαλονίκη 1975]

             Η Αγάπη

Δεν ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιού
και με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στηλωμένα:
– αν είναι να ‘ρθει, θε να ‘ρθεί δίχως να νοιώσεις από πού
και, πίσω σου πλησιάζοντας με βήματα σβησμένα,

θε να σου κλείσει απαλά με τ’ άσπρα χέρια της τα δυο
τα μάτια που κουράστηκαν τους δρόμους να κοιτάνε·
κι όταν, γελώντας, ναν της πεις θα σε ρωτήσει: – Ποια ‘μαι εγώ;
απ’ της καρδιάς το σκίρτημα θα καταλάβεις ποια ‘ναι.

Δεν ωφελεί να καρτεράς: αν είναι να ‘ρθει, θε να ‘ρθεί.
Κλειστά όλα να ‘ναι, θα τη δεις άξαφνα μπρος σου να βρεθεί
κι ανοίγοντας τα μπράτσα της πρώτη θα σ’ αγκαλιάσει·

ειδέ κι αν έχεις φωτεινό το σπίτι για να τη δεχτείς
και, σαν φανεί, τρέξεις σ’ αυτήν και μπρος στα πόδια της συρθείς,
αν είναι να ‘ρθει, θε να ‘ρθεί – αλλιώς θα προσπεράσει!..

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.