Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Η δική μου η πατρίδα» της Νεσέ Γιασίν
“Λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την πατρίδα ν’ αγαπά
έτσι λέει κι ο πατέρας μου συχνά
Η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο
ποιό από τα δυο κομμάτια πρέπει ν’ αγαπώ;”
Τέτοιες μέρες, στις 20 του Ιούλη 1974, τουρκικά στρατεύματα αποβιβάζονταν στην Κύπρο ανοίγοντας μια νέα σελίδα στο δράμα του κυπριακού λαού, με το 38% του νησιού να παραμένει υπό στρατιωτική κατοχή έως τις μέρες μας.
Με το ποίημα «Η δική μου η πατρίδα», που έγραψε στα 18 της χρόνια, η τουρκοκύπρια ποιήτρια Νεσέ Γιασίν, έγινε σύμβολο της κυπριακής επανένωσης. Το ποίημα έχει μελοποιήσει ο Μάριος Τόκας, ο αγαπημένος Κύπριος συνθέτης που έφυγε τόσο πρόωρα από τη ζωή.
Η Νεσέ Γιασίν γεννήθηκε το 1959, στην ελληνοκυπριακή πλευρά του νησιού, από Τουρκοκύπριους γονείς. Μετά τις σπουδές της βρέθηκε στην κατεχόμενη μεριά της Λευκωσίας.
Η Νεσέ (το όνομά της σημαίνει Χαρά) που διδάσκει τουρκοκυπριακή λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου, δέχτηκε κατά καιρούς επιθέσεις για την πολιτική της δράση.
Επί δεκαετίες η Νεσέ Γιασίν δραστηριοποιείται για την ένωση του νησιού μέσα από την ακαδημαϊκή της καθημερινότητα, την ποίησή της και με την αρθρογραφία της σε τουρκικά και τουρκοκυπριακά έντυπα.
Η δική μου η πατρίδα
Λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την πατρίδα ν’ αγαπά
έτσι λέει κι ο πατέρας μου συχνά
Η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο
ποιό από τα δυο κομμάτια πρέπει ν’ αγαπώ;
Στο βίντεο (1991), ο Μάριος Τόκας παίζει στο πιάνο και τραγουδά στα ελληνικά και στα τουρκικά τους στίχους που μελοποίησε ο ίδιος, έχοντας στο πλευρό του την Νεσέ Γιασίν (η αυθεντικότητα της ερμηνείας και των συναισθημάτων υπερνικά την κακή ποιότητα του ήχου). «Βλέπετε πόσο εύκολα σπάζουν τα τείχη και οι πράσινες γραμμές;», ακούγεται να λέει ο συνθέτης, μέσα σε επευφημίες, πριν ξεκινήσει να τραγουδά:
“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.