Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Κατρακύλημα» του Τεύκρου Ανθία

Από τους σημαντικότερους Κύπριους λογοτέχνες, ο Τεύκρος Ανθίας, γεννήθηκε ως Ανδρέας Παύλου στις 3 του Απρίλη 1903, στο χωριό Κοντέα της επαρχίας Αμμοχώστου και έφυγε από τη ζωή στις 8 του Νοέμβρη 1968.

Από το 1924 εργαζόταν στην Ελλάδα ως δάσκαλος. Άρχισε να γράφει ποιήματα ενώ ήταν ακόμα μαθητής, μερικά από τα οποία και δημοσιεύτηκαν σε τοπικές εφημερίδες της εποχής. Στον ελλαδικό χώρο έγινε γνωστός το 1929 με την ποιητική του συλλογή “Τα σφυρίγματα του αλήτη”.

Το 1930 επέστρεψε στην Κύπρο και συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες όπως η “Πρωινή”, “Ελευθερία”, “Νέος Δημοκράτης” και “Χαραυγή”, ενώ αργότερα έζησε και εργάστηκε για αρκετό διάστημα στο Λονδίνο.

«Το 1941 εκλέγεται στην ΚΕ του ΑΚΕΛ. Το 1945 εκδίδει τα περιοδικά ” Φλόγα” και ” Σπίθα” και δουλεύει στο ” Δημοκράτη” του κόμματος. Με την “Ηρωική Συμφωνία” (1942) υμνεί την ανατροπή των κοινωνικών θεσμών – είναι η εποχή της Εθνικής Αντίστασης και της ελπίδας για μια σοσιαλιστική Ελλάδα – τάσσεται υπέρ της απελευθέρωση της γυναίκας – κάτι πρωτοποριακό για την κυπριακή ποίηση – εκφράζει επαναστατικές ιδέες, εμπνευσμένος από τη Ρωσική Επανάσταση.

Από το 1945 η ποίηση του Ανθία καταγράφει σύγχρονα γεγονότα, ειδικά την αντίσταση της Ελλάδας και Κύπρου, την ελπίδα για κοινωνική αλλαγή, την πάλη εναντίον της ξένης κυριαρχίας, για δικαίωση και ελευθερία» (αναλυτικότερα για τη ζωή και το έργο του Τεύκρου Ανθία, δείτε εδώ).

Ο Τεύκρος Ανθίας έγραψε εκτός από ποίηση, διάφορα θεατρικά έργα καθώς και χρονογραφήματα. Πολλά από τα έργα του μεταφράστηκαν και στα αγγλικά. Έγραψε συνολικά 52 έργα από τα οποία ξεχωρίζουν τα ακόλουθα: “Λουλούδια της αγάπης” (1922, Λάρνακα), “Τα σφυρίγματα του Αλήτη” (1929, Αθήνα), “Σαράβαλο” (1932, Κύπρος), “Η άνοδος” (1939, Κύπρος), “Τα σφυρίγματα του ερημίτη” (1943, Κύπρος), “Κυπριακή Τραγωδία” (1965, Αθήνα), “Σ’ αγαπώ” (1966, Λονδίνο), “Αγρυπνώ για σένα Ελλάδα” (1967, Λονδίνο).

Κατρακύλημα

Όλο ξεπέφτεις –και ξεπέφτεις δίχως τέλος–
για τιποτένια πραγματάκια της ζωής.
(Είσαι παλιάτσος, κι όμως δείχνεσαι για Οθέλλος,
με τις αστείες προσωπίδες που φορείς).

Το ποιο φινάλε θα ’χει τέτοια μια ιστορία,  
το κατρακύλημά σου αυτό πού σε οδηγεί,
πάντα το σκέφτεσαι με πόνο και πικρία,
μα δεν γιατρεύεις τέτοια επίφοβη πληγή.

Πάντοτε λες: «Θα ’ρθει μια μέρα να ξεφύγω,
απ’ των πραγμάτων το μηδέν να λυτρωθώ,  
και με το πέρασμα του χρόνου, λίγο-λίγο,
κάπως ψηλά με περηφάνια να υψωθώ».

Κι όμως το Χάος σα μαγνήτης σε τραβάει
και, απειθάρχητος, στη Σκέψη πάντα ζεις…
Το κατρακύλημα ποτές δεν σταματάει,  
για τιποτένια πραγματάκια της ζωής.

Τεύκρος Ανθίας

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.