Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Λόγος στην αγορά της ανεργίας» του Σαμίχ Αλ Κάσεμ

Ο Σαμίχ Αλ Κάσεμ (1939-2014) υπήρξε ένας από τους διασημότερους και πιο πολυμεταφρασμένους Παλαιστίνιους ποιητές. Γεννημένος στη Γαλιλαία της Παλαιστίνης, κρατήθηκε υπό περιορισμό στο σπίτι του και φυλακίστηκε από τις Ισραηλινές δυνάμεις κατοχής πολλές φορές για τις ενέργειές του. Έχει δημοσιεύσει αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, πολλά ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί, και έχει τιμηθεί πολλές φορές για το έργο του.

Το 2006 από την ομάδα Νεανικής Πολυέκφρασης Αρκαδίας «Ελευσις», κυκλοφόρησε το βιβλίο «Ποίηση του λαού της Παλαιστίνης» με επιλεγμένα ποιήματα των Παλαιστίνιων ποιητών: Σαμίχ Αλ Κάσεμ, Ταουφίκ Ζαγιάντ και Μαχμούτ Νταρουίς, σε μετάφραση του Καμάλ Καττάν. Η ιδιαίτερα φροντισμένη έκδοση, προλογισμένη από την Παλαιστινιακή Παροικία στην Ελλάδα, συνοδεύεται με συνοπτική ανασκόπηση των γεγονότων στην Παλαιστίνη, από την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο το 1982 μέχρι την έκδοση του βιβλίου, δίνοντας έτσι στον αναγνώστη μια «γεύση» του ιστορικού πλαισίου, χρήσιμη για την κατανόηση των ποιημάτων.

Η έκδοση με τα ποιήματα των τριών Παλαιστινίων ποιητών παραμένει επίκαιρη ιδιαίτερα στις μέρες μας που ο ηρωικός παλαιστινιακός λαός  δοκιμάζεται από τις βόμβες του κράτους- δολοφόνου του Ισραήλ, με την ανοχή των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σαμίχ Αλ Κάσεμ (1939-2014)

Αντιγράφουμε το ποίημα του Σαμίχ Αλ Κάσεμ από την ιστοσελίδα ΠαραλληλοΓράφος:

Λόγος στην αγορά της ανεργίας

Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου.
Ίσως το στρώμα ξεπουλήσω και τα ρούχα μου.
Ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης.
Ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!

Ίσως αρπάξεις απ’ τη γη μου και την τελευταία σπιθαμή.
Ίσως ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου
Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου -πιθάρια, έπιπλα και σκεύη-.
Ίσως καθήσεις παν’ απ’ το χωριό μας σαν εφιάλτης τρόμου εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θα αντιστέκομαι!

Ίσως από τις νύχτες μου να σβήσεις κάθε φως.
Ίσως να στερηθώ της μάνας το φιλί.
Ίσως κι ένα παιδί να βρίσει τον λαό μου, τον πατέρα μου.
Ίσως να κλέψεις μια στιγμή απροσεξίας από τον φύλακα των πόνων μου.
Ίσως πλαστογραφήσει την Ιστορία μου ένας δειλός, μυθομανής, θρησκόληπτος.
Ίσως στερήσεις στα παιδιά μου καινούριο ρούχο στη γιορτή.
Ίσως με δανεισμένο πρόσωπο τους φίλους μου πλανέψεις.
Ίσως υψώσεις γύρω μου τειχιά… τειχιά… τειχιά…
Ίσως τις μέρες μου καρφώσεις στο σταυρό του εξευτελισμού εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!

Εχθρέ του ήλιου
στο λιμάνι στολίσματα, χαιρετισμοί, φωνές χαράς και αχολόι
και τα πολεμικά τραγούδια μας φλογίζουν τα λαρύγγια
κι ένα πανί μες στον ορίζοντα που προκαλεί τον άνεμο
και τη φουρτούνα
και ξεπερνάει τον κίνδυνο
είναι του Οδυσσέα που επιστρέφει
απ’ του χαμού τη θάλασσα
επιστροφή του ήλιου, του ξενιτεμένου και
όρκο βάνω στα μάτια τους
δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου
θ’ αντιστέκομαι… θ’ αντιστέκομαι… θ’ αντιστέκομαι!!!

–Εικόνα: Μια ζωγραφιά της Εύας Μελά και ένας στίχος του Σαμίχ Αλ Κάσεμ από το ποίημα «Λόγος στην αγορά της ανεργίας» συνθέτουν τη γιγαντοαφίσα της ΤΟ Καλλιτεχνών της ΚΟΑ του ΚΚΕ, που αναρτάται αυτές τις μέρες σε διάφορα σημεία στο κέντρο της Αθήνας, σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού.

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.