Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Μπελογιάννης» του Ερνστ Σουμάχερ

Ο Ερνστ Σουμάχερ (Ernst Schumacher) γεννήθηκε στις 12 του Σεπτέμβρη 1921, στη Βαυαρία, κι έφυγε από τη ζωή στις 7 του Ιούνη 2012.

Υπήρξε καθηγητής της Θεατρολογίας  στο πανεπιστήμιο Χούμπολτ (Βερολίνο) της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας (πρώην «Ανατολική Γερμανία»). Θεωρείται ο σημαντικότερος μαρξιστής μελετητής του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Η βιογραφία του για τον Μπρεχτ αποτελεί βασικό βοήθημα κάθε ερευνητή.

Υπήρξε μέλος του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου της ΓΛΔ. Έγραψε πέρα από πολυάριθμες μελέτες και δοκίμια, μια σειρά από αφηγήματα, ποιήματα και θεατρικά έργα.

Το ποίημα για τον Μπελογιάννη σύμφωνα με την εφημερίδα «Νόιες Ντόιτσλαντ» γράφτηκε στις 20 του Απρίλη 1952 και για τη δημοσίευσή του βοήθησε τον Σουμάχερ ο Μπρεχτ. Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1954 στη «Νόιε Ντόιτσε Λιτερατούρκ», το 1957 σε ποιητική συλλογή του Ερνστ Σουμάχερ με τον τίτλο «Ευρωασιατικά ποιήματα» και το 1984 μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Έλληνα συγγραφέα Θεόφιλο Δ. Φραγκόπουλο και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Πολιτιστική» (αρ.τ. 21) τον Ιούλη του 1985.

Ερνστ Σουμάχερ (1921-2012)

Ο Νίκος Μπελογιάννης έπεσε νεκρός από τα δολοφονικά πυρά εκτελεστικού αποσπάσματος του αντιδραστικού μετεμφυλιοπολεμικού καθεστώτος της Ελλάδας, στο Γουδί, στις 30 του Μάρτη 1952. Είχε πρώτα δικαστεί, για δεύτερη φορά, ως «κατάσκοπος» με τον μεταξικό νόμο ΑΝ 375/1936. Μ’ ένα κόκκινο γαρίφαλο στο χέρι και οπλισμένος με τη δύναμη και την αξιοπρέπεια του λαϊκού αγωνιστή, μέλους του ΚΚΕ, μετέτρεψε τη δίκη του σε βήμα καταγγελίας κατά των διωκτών του. Μαζί του εκτελέστηκαν οι συγκρατούμενοί του Νίκος Καλούμενος, Ηλίας Αργυριάδης και Δημήτρης Μπάτσης

Μπελογιάννης

Όταν ο Δίας στη Δήμητρα δίνει
ό,τι η καρδιά και ο κόλπος της κλει
σένα σε τρύπησαν οι μαύρες σφαίρες·
σταμάτα, καρδιά μου, και γνώρισε:
ανθεί η Περσεφόνη!

Σκύψε μονάχος, ω Άδη, στη θολή σου σπηλιά
και τρόμαξε: να, ο Ήφαιστος, ο κόκκινος, άναψε!
Με σφυρί και δρεπάνι σου στέκει φρουρός.
Ο Μπελογιάννης είναι νεκρός. Κι όμως
ανθεί η Περσεφόνη!

Χοροπήδησε, ω Κύκλωπα, στη χώρα της Ηπείρου
τόσο που οι έγκυες να χάσουν τον καρπό της κοιλιάς τους·
με γροθιά ματωμένη γράφεις στον τοίχο
Ο Μπελογιάννης είναι νεκρός, κι όμως
ανθεί η Περσεφόνη!

Η δρυς της Δωδώνης θροΐζει στον άνεμο,
το αίμα του νεκρού γίνεται ανθός.
Ο Μπελογιάννης είναι νεκρός, για να ζήσει
αύριο ειρηνικά το λιοντάρι δίπλα στο αρνί, για να
ανθεί η Περσεφόνη!

Κι όπως στ’ αρχαία τα χρόνια, θροΐζουν στον άνεμο
τα περιστέρια από κορφή σε κορφή, αναγγέλλοντας:
Τολμήστε, τολμήστε και σεις, μιμηθείτε το θάρρος του
για ν’ ανθεί η περσεφόνη!

(Μετάφραση: Θεόφιλος Δ. Φραγκόπουλος)

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.