Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Ο Χριστός λυόμενος» του Άγγελου Σικελιανού

Από τους σημαντικότερους πνευματικούς μας δημιουργούς, ο Άγγελος Σικελιανός γεννήθηκε στις 28 του Μάρτη 1884 και έφυγε από τη ζωή στις 19 του Ιούνη 1951.

Ο Άγγελος Σικελιανός με το έργο του και τη δράση του υπηρέτησε τα δίκια του λαού και τον αγώνα του για λευτεριά. Συμπορεύτηκε με το ΕΑΜ στην Αντίσταση και αντιτάχτηκε στις διώξεις χιλιάδων αγωνιστών μετά τη Βάρκιζα, γι’ αυτό κι «έφυγε»  παραγκωνισμένος και κατασυκοφαντημένος από το μετεμφυλιακό κράτος. Όμως το λαμπρό και διαχρονικό έργο του δεν παραγκωνίζεται, και ο ίδιος κατέχει θέση ανάμεσα στους κορυφαίους -των κορυφαίων- πνευματικούς μας δημιουργούς.

«Ο Σικελιανός είχε τη συνείδηση της ευθύνης απέναντι του Έθνους σαν ένας από τους πνευματικούς του ηγέτες. Και δεν πλεύρισε στον καιρό της κατοχής τον καταχτητή. Αλλά στάθηκε δίπλα στο λαό, που αγωνιζότανε για τη λευτεριά του, κυνηγημένος από τους ξένους και τους ντόπιους εχθρούς. Τα λίγα τρανταχτά του ποιήματα, που κυκλοφορούσανε χειρόγραφα τότες από χέρι σε χέρι, δίνανε κουράγιο στο «δυστυχισμένο και ηγαπημένο λαό, τον πάντα ευκολοπίστευτο και πάντα προδομένο», όπως τόνε θρήνησε κι ο Σολωμός˙ κι αυτά τα λίγα ποιήματα της φωτιάς δώσανε στο Σικελιανό τον τιμημένο τίτλο του εθνικού ποιητή» γράφει ο Κώστας Βάρναλης.

Ο Άγγελος Σικελιανός

Το ποίημα δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη, στις 4 του Μάη 1975.

Ο Χριστός λυόμενος

Σωπάστε αδέρφια. Το τραπέζι είναι στρωμένο.
Και δεν θα το ξεστρώσουμε πριν πάρει τέλος.
Να πιήτε σεις να πιούν κι αυτοί. Να πιώ κι’ εγώ συντρόφοι.

Πασχαλινό είν’ το τραπέζι και μεγάλο.
Κι οχτρούς και φίλους τους χωράει η ίδια τάβλα.

Καθένας το ποτήρι του να πιει. Καθένας να μεθύσει
με το δικό του το μυαλό κι’ όποιο του πάει τραγούδι
να τραγουδήσει πάνω στα κεράσματα.

Τι εδώ είναι Πάσχα. Και το θέλουμε ως το τέλος Πάσχα.
Πάσχα πλατύ, Πάσχα τρανό σαν την καρδιά μας,
Πάσχα για οχτρούς, Πάσχα για φίλους, Πάσχα για όλους.

Τι ένα σφαχτό μπορεί να φτάσει σε χιλιάδες
σαν οι καρδιές μονιάσουν όλες στην αλήθεια.

Όρκο μεγάλο ομόσωμεν αδέλφια αλήθεια.
Το νιον αυτό παράδεισο που μας αντάμωσε όλους
με τους αγώνες στην αρχή, με το ψωμί κατόπι,
με τις δροσιές του, με τα λουλούδια του, με τα πουλιά του
να τον απλώσουμε στη γην αγάλι-αγάλι
κι’ Ανατολίτες λαοί κι’ από τη Δύση να το σπρώξουν.

Ακούραστοι μπροστά κι’ αντάμα πάντα
το ζωντανό νερό της πίστης μας αδέλφια
απ’ τους φραγμούς να το λυτρώσουμε τον κόσμο να ποτίσει.

Άγγελος Σικελιανός

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.