Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Οι βομβιστές» της Ανν Σέξτον

Η Ανν Σέξτον γεννήθηκε στις 9 του Νοέμβρη του 1928, στο Νιούτον της Μασσαχουσέτης. Άρχισε να γράφει ποιήματα από το 1955, αφού την είχε ενθαρρύνει ένας ψυχίατρος να στρέψει την προσοχή της προς τη γραφή για να θεραπεύσει την κατάθλιψή της.

Παρακολούθησε ένα ποιητικό εργαστήρι, μαζί με τη Σύλβια Πλαθ. Αργότερα η ίδια η Σέξτον δίδασκε σε ποιητικά εργαστήρια, σε Κολέγια και στο Πανεπιστήμιο Κολγκέιτ.

Υπήρξε για ένα διάστημα μοντέλο.

Τα ποιήματα της Σέξτον δημοσιεύθηκαν σε φιλολογικά περιοδικά και είχαν σχετικά γρήγορα θετική ανταπόκριση από το κοινό. Της άνοιξαν την πόρτα για τα μεγάλα γυναικεία ζητήματα, που για εκείνη την εποχή, η κοινωνία δεν είχε ασχοληθεί, ούτε και για θέματα προς συζήτηση.

Το 1967 κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για τη συλλογή της Live or Die.

Η Ανν Σέξτον αυτοκτόνησε στις 4 του Οκτώβρη του 1974.

Έργα της: All my pretty ones, Live or Die, Love Poems, The Book of Folly, The Deats Notebooks, 45 Mercy Street (μετά θάνατον) κ.ά.

Το ποίημα «Οι βομβιστές» αναφέρεται στους βομβαρδισμούς των Αμερικανών στο Βιετνάμ. Εμπεριέχεται στην ποιητική ανθολογία «Ξένη ποίηση του 20ού αιώνα – Μαρία Λαϊνά – Μεταφρασμένη ποίηση». (Μια αξιοσημείωτη αναφορά: Η Μαρία Λαϊνά που επιμελήθηκε αυτήν την ποιητική συλλογή, έφυγε από τη ζωή στις 27 Δεκέμβρη του 2023).

                    Οι βομβιστές

Είμαστε η Αμερική
Είμαστε αυτοί που τα φέρετρα γιομίζουν
Είμαστε μπακάληδες θανάτων.
Τους συσκευάζουμε σε καφάσια σαν κουνουπίδια.

Η μπόμπα ανοίγει σαν κουτί παπουτσιών.
Και το παιδί;
Το παιδί δεν χασμουριέται βέβαια.
Και η γυναίκα;
Η γυναίκα λούζει την καρδιά της.
Της την ξεκόλλησαν
κι επειδή είναι καμένη
και σαν μια πράξη τελευταία
την ξεπλένει στο ποτάμι.
Αυτό είναι το παζάρι του θανάτου.

Αμερική
πού είναι τα δικαιολογητικά σου;

Ο Βρετανός μουσικός Πίτερ Γκάμπριελ το 1986, έγραψε το τραγούδι Mercy Street, αφιερωμένο στην Ανν Σέξτον:

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.