Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Παραμένουμε αθώοι» του Άρη Κωνσταντίνου

Στη μνήμη του Βαγγέλη Γιακουμάκη, ο Μάνος Ελευθερίου έγραψε τους στίχους “Στη χώρα των αθώων” που μελοποίησε ο Μίλτος Πασχαλίδης. Για ό,τι συνέβη μετά, πάνω στο ρυθμό του Μίλτου είναι οι στίχοι σαν συνέχεια.

Παραμένουμε αθώοι  

Η ιστορία μας δεν ήταν πρώτο θέμα,
Ένα μονόστηλο στο τέλος, στα ψιλά,
Άραγε να ΄ναι η αλήθεια ή μήπως ψέμα,
Αναρωτιούνται όλοι μιλώντας χαμηλά,
Το ξέρουνε, μα το αρνούνται όλοι οι άλλοι,
Το «εδώ δίπλα» είναι απόσταση μεγάλη.

Πόσους Βαγγέληδες χωράει αυτός ο τόπος,
Να εξοντώνει λίγο, λίγο, σιωπηλά;
Σου λένε «ότι και να πεις, χαμένος κόπος»,
Θα τους βαφτίζουνε πρεζόνια και φρικιά,
Και αδερφές κι αναρχικούς και τρομοκράτες,
Και θα σου λένε «οι ψυχές τους είναι σκάρτες».

Νοικοκυραίοι ένορκοι θα σε δικάσουν,
Με προεδρείο, ένα πάνελ στις οκτώ.
Τα ψέματά τους κοινή γνώμη θα ονομάσουν,
Το πόρισμά τους, δίχως έφεση δεκτό.
Δε θα ζητήσει πια κανένας τους συγγνώμη,
Πανίσχυρη και χαλκευμένη κοινή γνώμη.

Τόσοι πολλοί, μα ποιος ανάστημα να ορθώσει,
Του κάθε ανθρώπου η ζωή, δρόμοι πολλοί.
Ψευδίζουμε όλοι και ποιος λόγο να αρθρώσει,
Τώρα που γίναμε πουλιά μες το κλουβί;
Λίγη τροφή, λίγο νερό κάποιος μας βάζει,
Αλλά κρυώνουμε απ’ το μέσα μας αγιάζι.

Αίμα στα χέρια, σκουριασμένο το μυαλό μας,
Είναι απ’ την ώρα που δεν είμαστε εμείς.
Αποφασίζουν κάποιοι, θέλουν το καλό μας,
Κι όλα στο λόγο της χαμένης μας τιμής.
Άδειες σελίδες υπογράψαμε και τώρα,
Γυμνοί ξεμείναμε στ’ αγιάζι και τη μπόρα.

Κορφή παγόβουνου στα Γιάννενα ο Βαγγέλης,
Έγινε θέμα κι όλα τέλειωσαν μετά,
Μα η σκιά του θα ‘ναι εδώ και θες δε θέλεις,
Στον ύπνο σου θα σ’ επισκέπτεται συχνά.
Συνέβη κάτι, κάπου αλλού, μα εσύ δεν είδες,
Βρώμικα χέρια, πώς να πλάσουμε ελπίδες;

Άρης Κωνσταντίνου

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.